Χρόνος: 06:50, απόσταση: 90 χλμ., συνολική ανάβαση: 511μ., ελάχιστο υψόμ.: 136μ., μέγιστο υψόμ.: 1131μ.
Για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι βιώνω μία αλλαγή κόσμου. Ο κόσμος αλλάζει και η αλλαγή είναι απολύτως εντυπωσιακή. Από τα υψίπεδα της ενδοχώρας ψηλά στα 1120μ. όπου διανυκτέρευσα, μέσα σε ένα δίωρο πέφτω στα 200μ. κάτω στην πεδιάδα της Λαοδίκειας της εν Φρυγία. Η διαδρομή μου περνά έξω από το Ντενιζλί, στους πρόποδες των βουνών. Δεν έχω καμία διάθεση να μπω μέσα στη σύγχρονη βιομηχανική πόλη του μισού εκατομμυρίου, την πρώην Λαοδίκεια του Λύκου. Η πλημμύρα των αυτοκινήτων με απωθεί αρκούντως. Άλλος ένας ανατολικός τίγρης μού δείχνει τα δόντια του σήμερα.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες, από την δροσερή κεντρική Ανατολία βρίσκομαι στη ζεστή Μεσόγειο. Άφησα για πάντα πίσω μου τα δροσερά βουνά με τα δάση και τα κρύα νερά. Νιώθω τον ήλιο στο πετσί μου, τη ζέστη σε όλη την ύπαρξή μου. Μετά από τόσον καιρό, πλησιάζω τη Μεσόγειο.
- Από την Πισιδία στην Καρία. Κατεβαίνοντας προς το Ντενιζλί.
Το κυρίαρχο δέντρο στο τοπίο είναι πλέον το πεύκο. Πόσον καιρό είχα να νιώσω τη μυρωδιά του! Κατά τα άλλα βεβαίως εισέρχομαι σε μέρη πυκνοκατοικημένα και αστικοποιημένα, με βιομηχανικές βρωμιές, ρυπασμένα ποτάμια, απόβλητα και ένα απίστευτο σκουπιδαριό - τα γνωστά συμπαρομαρτούντα που ακολουθούν πιστά το σύγχρονο αστικό πολιτισμό. Κλείνω τα μάτια μου σε όλα αυτά - ίσως απαιτείται να κλείσεις και τα αυτιά σου και τη μύτη σου επίσης - καθώς κυλώ προς την Ιεράπολη.
Φτάνοντας εκεί, στο σύγχρονο Pamukkale, τα κοράκια του τουρισμού σού έχουν στημένο καρτέρι στην άκρη του δρόμου. Σε περιμένουν. "Μίστερ, φτηνό οτέλ, φτηνό κάμπινγκ, φτηνό ρέστοραντ". Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μη δώσεις καμία σημασία. Εμπιστεύομαι το ποδήλατο στην είσοδο ενός μαγαζιού, αφού πρώτα αγοράσω ένα μπουκάλι νερό, και στον ήλιο του μεσημεριού μπαίνω στον χώρο του Pamukkale με ένα αξιοσέβαστο εισιτήριο. Σύντομα θα απαιτηθεί να βγάλω τα παπούτσια μου πάνω στις λευκές τραβερτίνες.
- Στην Ιεράπολη. Άνθρωποι κάθε λογής συρρέουν στο Pamukkale, τη ρωμαϊκή Ιεράπολη, που αποτελεί Περιοχή Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
- Ένας σύγχρονος γάτος του Pamukkale παίρνει το μεσημεριανό του υπνάκο πάνω σε μια αρχαία πέτρα της ρωμαϊκής Ιεραπόλεως. Σε άλλες εποχές, το ίδιο ασφαλώς θα έκαναν και οι πρόγονοί του.
- Ο ναός του Απόλλωνα. Λίγο πιο κάτω από τις πηγές, λούζονταν στο φως ο ναός του μεγάλου θεού της Ιωνίας. Στο βάθος, το ρωμαϊκό θέατρο.
Ο χώρος της Ιεραπόλεως έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά. Πέρα όμως από αυτό, είναι ένας χώρος απολύτως μοναδικός και που αξίζει κανείς να αφιερώσει μία ολόκληρη μέρα, περιφερόμενος με τα πόδια στα διάφορα σημεία ενδιαφέροντος που περιέχει. Φυσικά για μένα δεν υπάρχει μια τέτοια πολυτέλεια όσον αφορά στην άνεση χρόνου, ωστόσο θα αφιερώσω αρκετές ώρες. Κάνει μεγάλη ζέστη και κάποια στιγμή κουράζομαι να περπατώ στον ήλιο. Είναι ήδη μεσημέρι, και όταν η πείνα προστίθεται στη ζέστη, είναι ώρα για να πάρω τον δρόμο της επιστροφής στην έξοδο.
Περνώντας μέσα από ένα χωριουδάκι, σταματώ σε ένα μαγαζάκι για τρόφιμα. Ζητώ τυρί από τη γυναίκα που το έχει, και αυτή μου λέει ότι δεν έχει συσκευασμένο, έχει μόνο ένα κομμάτι σπιτικό. Το φρέσκο τυρί είναι υπέροχο! Το μόνο σημείο ανησυχίας είναι η υγεινή, αλλά έτσι κι αλλιώς μόλις επιστρέψω στην πατρίδα μου θα κάνω μία εξέταση για βρουκέλλωση, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι που τρώω φρέσκο τυρί.
Βρίσκω έναν ήσυχο ίσκιο για μεσημεριανό. Έρχεται το απόγευμα. Έπειτα από τόσο καιρό στα βουνά της κεντρικής Τουρκίας, δυσκολεύομαι να πιστέψω σε τι κόσμο βρίσκομαι. Σε ένα γνώριμο περιβάλλον, με ζέστη, ελιές, σύκα και σταφύλια. Μετά από τρεις εβδομάδες σε υψόμετρα πάνω από τα 1000 μέτρα στα βάθη της Ανατολής, ξαναζώ τη Μεσόγειο. Μια εμπειρία που είναι αδύνατο να περιγραφεί επαρκώς με λόγια.
- Στον κόσμο της Μεσογείου
Το καθήκον να βρω μέρος για διανυκτέρευση σε αυτά τα μέρη φαίνεται μια πολύ εύκολη υπόθεση. Αμέσως μόλις απομακρύνομαι από τον κεντρικό δρόμο, βρίσκω ένα ήσυχο μέρος σε ένα χωράφι με συκιές. Φυσικά οι συκιές είναι κατάφορτες με εξαιρετικά σύκα. Υπάρχουν επίσης εξαιρετικά σταφύλια κοντά μου.
Περνά μια οικογένεια πάνω σε ένα τρακτέρ, που προφανώς δούλευαν σε κτήμα. Σταματούν, με καλωσορίζουν, μού δίνουν σύκα και σταφύλια. Φυσικά έχω ήδη γεμίσει την κοιλιά μου και τα δέχομαι από ευγένεια. Ρωτώ εάν ψεκάζουν τα σταφύλια με φυτοφάρμακα και η απάντηση είναι θετική. Η εντατική γεωργία θα μπορούσε να μην εισβάλει και εδώ; - ιδού η απορία.
Για ακόμα μία φορά σε αυτό το ταξίδι βιώνω μία αλλαγή κόσμου. Ο κόσμος αλλάζει και η αλλαγή είναι απολύτως εντυπωσιακή. Από τα υψίπεδα της ενδοχώρας ψηλά στα 1120μ. όπου διανυκτέρευσα, μέσα σε ένα δίωρο πέφτω στα 200μ. κάτω στην πεδιάδα της Λαοδίκειας της εν Φρυγία. Η διαδρομή μου περνά έξω από το Ντενιζλί, στους πρόποδες των βουνών. Δεν έχω καμία διάθεση να μπω μέσα στη σύγχρονη βιομηχανική πόλη του μισού εκατομμυρίου, την πρώην Λαοδίκεια του Λύκου. Η πλημμύρα των αυτοκινήτων με απωθεί αρκούντως. Άλλος ένας ανατολικός τίγρης μού δείχνει τα δόντια του σήμερα.
Μέσα σε ελάχιστες ώρες, από την δροσερή κεντρική Ανατολία βρίσκομαι στη ζεστή Μεσόγειο. Άφησα για πάντα πίσω μου τα δροσερά βουνά με τα δάση και τα κρύα νερά. Νιώθω τον ήλιο στο πετσί μου, τη ζέστη σε όλη την ύπαρξή μου. Μετά από τόσον καιρό, πλησιάζω τη Μεσόγειο.
Το κυρίαρχο δέντρο στο τοπίο είναι πλέον το πεύκο. Πόσον καιρό είχα να νιώσω τη μυρωδιά του! Κατά τα άλλα βεβαίως εισέρχομαι σε μέρη πυκνοκατοικημένα και αστικοποιημένα, με βιομηχανικές βρωμιές, ρυπασμένα ποτάμια, απόβλητα και ένα απίστευτο σκουπιδαριό - τα γνωστά συμπαρομαρτούντα που ακολουθούν πιστά το σύγχρονο αστικό πολιτισμό. Κλείνω τα μάτια μου σε όλα αυτά - ίσως απαιτείται να κλείσεις και τα αυτιά σου και τη μύτη σου επίσης - καθώς κυλώ προς την Ιεράπολη.
Φτάνοντας εκεί, στο σύγχρονο Pamukkale, τα κοράκια του τουρισμού σού έχουν στημένο καρτέρι στην άκρη του δρόμου. Σε περιμένουν. "Μίστερ, φτηνό οτέλ, φτηνό κάμπινγκ, φτηνό ρέστοραντ". Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μη δώσεις καμία σημασία. Εμπιστεύομαι το ποδήλατο στην είσοδο ενός μαγαζιού, αφού πρώτα αγοράσω ένα μπουκάλι νερό, και στον ήλιο του μεσημεριού μπαίνω στον χώρο του Pamukkale με ένα αξιοσέβαστο εισιτήριο. Σύντομα θα απαιτηθεί να βγάλω τα παπούτσια μου πάνω στις λευκές τραβερτίνες.
Ο χώρος της Ιεραπόλεως έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά. Πέρα όμως από αυτό, είναι ένας χώρος απολύτως μοναδικός και που αξίζει κανείς να αφιερώσει μία ολόκληρη μέρα, περιφερόμενος με τα πόδια στα διάφορα σημεία ενδιαφέροντος που περιέχει. Φυσικά για μένα δεν υπάρχει μια τέτοια πολυτέλεια όσον αφορά στην άνεση χρόνου, ωστόσο θα αφιερώσω αρκετές ώρες. Κάνει μεγάλη ζέστη και κάποια στιγμή κουράζομαι να περπατώ στον ήλιο. Είναι ήδη μεσημέρι, και όταν η πείνα προστίθεται στη ζέστη, είναι ώρα για να πάρω τον δρόμο της επιστροφής στην έξοδο.
Περνώντας μέσα από ένα χωριουδάκι, σταματώ σε ένα μαγαζάκι για τρόφιμα. Ζητώ τυρί από τη γυναίκα που το έχει, και αυτή μου λέει ότι δεν έχει συσκευασμένο, έχει μόνο ένα κομμάτι σπιτικό. Το φρέσκο τυρί είναι υπέροχο! Το μόνο σημείο ανησυχίας είναι η υγεινή, αλλά έτσι κι αλλιώς μόλις επιστρέψω στην πατρίδα μου θα κάνω μία εξέταση για βρουκέλλωση, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι που τρώω φρέσκο τυρί.
Βρίσκω έναν ήσυχο ίσκιο για μεσημεριανό. Έρχεται το απόγευμα. Έπειτα από τόσο καιρό στα βουνά της κεντρικής Τουρκίας, δυσκολεύομαι να πιστέψω σε τι κόσμο βρίσκομαι. Σε ένα γνώριμο περιβάλλον, με ζέστη, ελιές, σύκα και σταφύλια. Μετά από τρεις εβδομάδες σε υψόμετρα πάνω από τα 1000 μέτρα στα βάθη της Ανατολής, ξαναζώ τη Μεσόγειο. Μια εμπειρία που είναι αδύνατο να περιγραφεί επαρκώς με λόγια.
Το καθήκον να βρω μέρος για διανυκτέρευση σε αυτά τα μέρη φαίνεται μια πολύ εύκολη υπόθεση. Αμέσως μόλις απομακρύνομαι από τον κεντρικό δρόμο, βρίσκω ένα ήσυχο μέρος σε ένα χωράφι με συκιές. Φυσικά οι συκιές είναι κατάφορτες με εξαιρετικά σύκα. Υπάρχουν επίσης εξαιρετικά σταφύλια κοντά μου.
Περνά μια οικογένεια πάνω σε ένα τρακτέρ, που προφανώς δούλευαν σε κτήμα. Σταματούν, με καλωσορίζουν, μού δίνουν σύκα και σταφύλια. Φυσικά έχω ήδη γεμίσει την κοιλιά μου και τα δέχομαι από ευγένεια. Ρωτώ εάν ψεκάζουν τα σταφύλια με φυτοφάρμακα και η απάντηση είναι θετική. Η εντατική γεωργία θα μπορούσε να μην εισβάλει και εδώ; - ιδού η απορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου