Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009. Στο γαλάζιο του Αιγαίου: από τη Μαγνησία στο Δεκελί.

Χρόνος: 07:52, απόσταση: 111 χλμ., συνολική ανάβαση: 658μ., ελάχιστο υψόμ.: 1μ., μέγιστο υψόμ.: 111μ.


Αυτό το πρωί με βρήκε στο δρόμο πολύ νωρίς. Αιτία, μια καταιγίδα. Η σκηνή μου ήταν στημένη σε ένα θερισμένο σταροχώραφο. Ξύπνησα στις τέσσερις από έντονες αστραπές. Επρόκειτο για μια καταιγίδα πολύ μακρινή, προς τα βορειοανατολικά προς την κατεύθυνση της Άγκυρας, τουλάχιστον 100 χιλιόμετρα μακριά, και δεν ανησύχησα ιδιαιτέρως. Περισσότερο επειδή αισθανόμουν αρκετά ξεκούραστος, μάζεψα τα πράγματά μου και άρχισα τη μέρα μου αυτή πριν ακόμη ξημερώσει.

- Οι καλλιέργειες της Μαγνησίας. Κτήματα με αμπέλια, ελιές και σύκα απλώνονται στον κάμπο της Manisa.

- Η συγκομιδή της σταφίδας. Η ώρα είναι 07:20 και ήδη ομάδες ανθρώπων εργάζονται στους αμπελώνες, πριν πιάσει η ζέστη.

- Η σταφίδα απλώνεται για ξήρανση στον ήλιο.

- Ζωοδότης ποταμός. Ο Gediz, ο αρχαίος Έρμος, διασχίζει τον εύφορο κάμπο της Μαγνησίας επί Σιπύλω προσφέροντας νερό για όλες τις καλλιέργειες.

- Το φως του Ηρακλείτου. Στους μαιάνδρους του Μαιάνδρου ο Ηράκλειτος συνέλαβε τη ροή του συμπαντικού χρόνου. Εάν δεν μπορώ να μπω δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, τότε δεν θα μπορέσω να κάνω δεύτερη φορά αυτό το ταξίδι.

- Το πρώτο γεύμα της ημέρας. Η κατσικούλα μηρυκάζει την πρώτη βοσκή της ημέρας. Τι βρήκε σε αυτόν τον ξερότοπο, παραμένει μυστήριο.

- Το γαλάζιο του Αιγαίου. Όταν έχεις διασχίσει όλη τη Μικρά Ασία και αντικρύσεις αυτό το χρώμα, είναι αδύνατο να μη δακρύσεις...