Χρόνος: 08:34, απόσταση: 111 χλμ., συνολική ανάβαση: 489μ., ελάχιστο υψόμ.: 2μ., μέγιστο υψόμ.: 88μ.
Το επόμενο κομμάτι του ταξιδιού μου, για τις επόμενες τέσσερις μέρες περίπου, θα είναι η πορεία προς τα βόρεια μέχρι τα ελληνοτουρικά σύνορα. Αυτή η πορεία θα αποδειχθεί μια δύσκολη υπόθεση και η αιτία γι΄ αυτό θα είναι ο βόρειος άνεμος. Τη νύχτα ο άνεμος κόβει, όμως αμέσως μετά το ξημέρωμα αρχίζει το βάσανο.
Βρισκόμαστε στην εποχή των μελτεμιών, πράγμα που ασφαλώς έχει σχέση με αυτόν τον επίμονο βοριά. Στην αρχαιότητα τα πλοία είχαν πρόβλημα κατά την ανάβαση στα στενά του Δαρδάνου, λόγω των επικρατούντων βορείων ανέμων. Έπρεπε να περιμένουν μέσα στους εσωτερικούς όρμους μέχρι να πνεύσει ευνοϊκός άνεμος, πράγμα που απαιτούσε υπομονή και ναυτική εμπειρία και καθυστερούσε την πορεία τους. Το αντίθετο φυσικά συνέβαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση, πράγμα που έκανε το κατέβασμα εύκολο. Κάθε μέρα έχω έναν δυνατό και επίμονο μετωπικό άνεμο. Τέτοιες συνθήκες θέλουν προσοχή, γιατί απαιτούν διαχείριση δυνάμεων και συντηρητική προσπάθεια. Η εξάντληση καραδοκεί και πρέπει να είσαι προσεκτικός. Ο άνεμος αρχίζει από το ξημέρωμα και κρατάει μέχρι να νυχτώσει, όλη την ημέρα, με μια διακοπή συνήθως τις νυχτερινές ώρες. Η καθημερινή απόσταση μικραίνει, τα χιλιόμετρα γίνονται λιγότερα, η κούραση αυξάνεται.
Παρόλα αυτά ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει ο δρόμος. Αχ, αυτός ο απίστευτος δρόμος... Η επιφάνεια του οδοστρώματος είναι πολύ άσχημη. Θα περίμενε κανείς ότι στα ιωνικά παράλια, αυτές τις διαφημισμένες ως τουριστικές περιοχές, οι δρόμοι είναι καλύτεροι σε σχέση με το εσωτερικό της χώρας, αλλά αυτό βλέπω ότι δεν ισχύει. Μάλιστα καλοκαιριάτικα -δηλ. καταμεσής της υποτιθέμενης τουριστικής περιόδου- γίνονται έργα στο δρόμο, με τη μία λωρίδα να είναι κλειστή στην κυκλοφορία, πράγμα που επιτείνει δραματικά το πρόβλημα του χώρου στο δρόμο για τον ποδηλάτη - που αναγκάζεται να βγει ακόμα πιο έξω προς τα χαλίκια. Ένα φορτηγό με χαλίκι εμποδίζει την κυκλοφορία πηγαίνοντας αργά και τρεις εργάτες στην καρότσα φτυαρίζουν με το χέρι λεπτό χαλίκι πάνω στην άσφαλτο, χωρίς καπέλο μέσα στον ντάλα ήλιο. Πρωτόγονες συνθήκες. Ελάχιστα αυτοκίνητα με ξένους αριθμούς περνούν. Μια χώρα με τέτοια φύση, πώς μπορεί άραγε μετά από όλα αυτά να αποκτήσει τουρισμό, με τέτοιες συνθήκες κόλασης στους δρόμους; Βεβαίως όλο αυτό έχει την εξήγησή του: ο τουρισμός τους δεν έχει ανοιχτό χαρακτήρα, αλλά είναι ο "κονσερβαρισμένος" τουρισμός των "all inclusive" πακέτων, που απευθύνεται σε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον τουρισμό ως πολυτελή καλοπέραση και τίποτε περισσότερο - και αφορά τα κέρδη των εταιρειών του τουριστικού κλάδου και όχι τους ανθρώπους. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, οι άνθρωποι κλείνονται σε ένα κτίριο και δεν τους νοιάζει τι γίνεται παραέξω.
Αναπάντεχα βρίσκω ένα καλό σημείο για στάση, δίπλα σε μια βρύση με τρεχούμενο νερό. Ο αέρας με έχει ξεθεώσει και μόλις παρουσιάστηκε μια ευκαιρία για ανάπαυση στον ίσκιο του μικρού πλατάνου, με φαγητό και πλύσιμο. Σε λίγο ένας ποδηλάτης φαίνεται στον ορίζοντα από το βορρά. Τον τυχερούλη, έχει τον αέρα πίσω του!
Είναι Γερμανός. Ξεκίνησε από τη Γερμανία και θα καταλήξει στη Νότιο Αφρική σε ένα χρόνο. Ο Peter κάνει και αυτός ένα δικό του ταξίδι ζωής. Από μικρός ονειρευόταν τη διάσχιση της Αφρικής. Η ευκαιρία ήρθε με το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2010, που θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι στη Νότιο Αφρική. Σχεδίασε το ταξίδι όσο μπορούσε με λεπτομέρεια, συλλέγοντας πληροφορίες από κάθε κατεύθυνση. Επειδή ένα τέτοιο ταξίδι απαιτούσε τεχνικές γνώσεις περί του ποδηλάτου και τέτοιες γνώσεις δεν είχε, εργάστηκε για ένα εξάμηνο χωρίς αμοιβή σε ένα ποδηλατάδικο ως τεχνικός, για να μπορεί να επιδιορθώσει το ποδήλατό του μέσα στις ερημιές της Αφρικής και όχι μόνο. Αυτό όμως που είναι συγκινητικό δεν είναι τόσο το ίδιο το ταξίδι από τη Γερμανία στην Αφρική, δεν είναι τόσο το πού πάει όσο το πώς πάει: ο Peter είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και οδηγεί το ποδήλατο σχεδόν με το ένα χέρι.
Μετά από ένα δίωρο, οι δρόμοι μας θα χωρίσουν. Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν άνθρωπο που αξίζει ακέραιο τον θαυμασμό και τον σεβασμό κάθε ποδηλάτη και όχι μόνο. Συνεχίζω το δρόμο προς τα βόρεια. Ο αντίθετος αέρας μού μαστιγώνει το πρόσωπο και πάλι, αλλά πλέον ενώ η ταχύτητά του δεν μίκρυνε αισθάνομαι ότι η δύναμή του επάνω μου έχει μικρύνει. Η μνήμη του Peter συμβάλλει σε αυτό.
- Πλησιάζοντας το Αϊβαλί (Κυδωνιές). Άνθρωποι απολαμβάνουν τα γαλάζια νερά, με φόντο το νησί της Λέσβου.
- Περί αναπτύξεως τουριστικής. Η αποθέωση της άναρχης δόμησης στις παραλίες, με συμπλέγματα από πανομοιότυπα τσιμεντένια κουτιά.
- Περί αναπτύξεως τουριστικής ΙΙ. Η αποθέωση του κιτς στους δρόμους: δάση από πινακίδες που διαφημίζουν πάσης φύσεως φαγάδικα και ξενοδοχεία (ο Αλλάχ να τα κάνει τέτοια).
- Περί αναπτύξεως τουριστικής ΙΙΙ. Κατά διαβολική σύμπτωση, τέτοια τουριστική ανάπτυξη έχουμε και στην Ελλάδα μπόλικη επίσης.
- Περί αναπτύξεως τουριστικής ΙV. Τα παρόδια μαγαζιά είναι εκ των πραγμάτων λιγότερο αντιαισθητικά. Έχουν όμως ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα: τις τουριστικές τιμές...
Το επόμενο κομμάτι του ταξιδιού μου, για τις επόμενες τέσσερις μέρες περίπου, θα είναι η πορεία προς τα βόρεια μέχρι τα ελληνοτουρικά σύνορα. Αυτή η πορεία θα αποδειχθεί μια δύσκολη υπόθεση και η αιτία γι΄ αυτό θα είναι ο βόρειος άνεμος. Τη νύχτα ο άνεμος κόβει, όμως αμέσως μετά το ξημέρωμα αρχίζει το βάσανο.
Βρισκόμαστε στην εποχή των μελτεμιών, πράγμα που ασφαλώς έχει σχέση με αυτόν τον επίμονο βοριά. Στην αρχαιότητα τα πλοία είχαν πρόβλημα κατά την ανάβαση στα στενά του Δαρδάνου, λόγω των επικρατούντων βορείων ανέμων. Έπρεπε να περιμένουν μέσα στους εσωτερικούς όρμους μέχρι να πνεύσει ευνοϊκός άνεμος, πράγμα που απαιτούσε υπομονή και ναυτική εμπειρία και καθυστερούσε την πορεία τους. Το αντίθετο φυσικά συνέβαινε προς την αντίθετη κατεύθυνση, πράγμα που έκανε το κατέβασμα εύκολο. Κάθε μέρα έχω έναν δυνατό και επίμονο μετωπικό άνεμο. Τέτοιες συνθήκες θέλουν προσοχή, γιατί απαιτούν διαχείριση δυνάμεων και συντηρητική προσπάθεια. Η εξάντληση καραδοκεί και πρέπει να είσαι προσεκτικός. Ο άνεμος αρχίζει από το ξημέρωμα και κρατάει μέχρι να νυχτώσει, όλη την ημέρα, με μια διακοπή συνήθως τις νυχτερινές ώρες. Η καθημερινή απόσταση μικραίνει, τα χιλιόμετρα γίνονται λιγότερα, η κούραση αυξάνεται.
Παρόλα αυτά ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει ο δρόμος. Αχ, αυτός ο απίστευτος δρόμος... Η επιφάνεια του οδοστρώματος είναι πολύ άσχημη. Θα περίμενε κανείς ότι στα ιωνικά παράλια, αυτές τις διαφημισμένες ως τουριστικές περιοχές, οι δρόμοι είναι καλύτεροι σε σχέση με το εσωτερικό της χώρας, αλλά αυτό βλέπω ότι δεν ισχύει. Μάλιστα καλοκαιριάτικα -δηλ. καταμεσής της υποτιθέμενης τουριστικής περιόδου- γίνονται έργα στο δρόμο, με τη μία λωρίδα να είναι κλειστή στην κυκλοφορία, πράγμα που επιτείνει δραματικά το πρόβλημα του χώρου στο δρόμο για τον ποδηλάτη - που αναγκάζεται να βγει ακόμα πιο έξω προς τα χαλίκια. Ένα φορτηγό με χαλίκι εμποδίζει την κυκλοφορία πηγαίνοντας αργά και τρεις εργάτες στην καρότσα φτυαρίζουν με το χέρι λεπτό χαλίκι πάνω στην άσφαλτο, χωρίς καπέλο μέσα στον ντάλα ήλιο. Πρωτόγονες συνθήκες. Ελάχιστα αυτοκίνητα με ξένους αριθμούς περνούν. Μια χώρα με τέτοια φύση, πώς μπορεί άραγε μετά από όλα αυτά να αποκτήσει τουρισμό, με τέτοιες συνθήκες κόλασης στους δρόμους; Βεβαίως όλο αυτό έχει την εξήγησή του: ο τουρισμός τους δεν έχει ανοιχτό χαρακτήρα, αλλά είναι ο "κονσερβαρισμένος" τουρισμός των "all inclusive" πακέτων, που απευθύνεται σε ανθρώπους που αντιλαμβάνονται τον τουρισμό ως πολυτελή καλοπέραση και τίποτε περισσότερο - και αφορά τα κέρδη των εταιρειών του τουριστικού κλάδου και όχι τους ανθρώπους. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, οι άνθρωποι κλείνονται σε ένα κτίριο και δεν τους νοιάζει τι γίνεται παραέξω.
Αναπάντεχα βρίσκω ένα καλό σημείο για στάση, δίπλα σε μια βρύση με τρεχούμενο νερό. Ο αέρας με έχει ξεθεώσει και μόλις παρουσιάστηκε μια ευκαιρία για ανάπαυση στον ίσκιο του μικρού πλατάνου, με φαγητό και πλύσιμο. Σε λίγο ένας ποδηλάτης φαίνεται στον ορίζοντα από το βορρά. Τον τυχερούλη, έχει τον αέρα πίσω του!
Είναι Γερμανός. Ξεκίνησε από τη Γερμανία και θα καταλήξει στη Νότιο Αφρική σε ένα χρόνο. Ο Peter κάνει και αυτός ένα δικό του ταξίδι ζωής. Από μικρός ονειρευόταν τη διάσχιση της Αφρικής. Η ευκαιρία ήρθε με το παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2010, που θα γίνει το ερχόμενο καλοκαίρι στη Νότιο Αφρική. Σχεδίασε το ταξίδι όσο μπορούσε με λεπτομέρεια, συλλέγοντας πληροφορίες από κάθε κατεύθυνση. Επειδή ένα τέτοιο ταξίδι απαιτούσε τεχνικές γνώσεις περί του ποδηλάτου και τέτοιες γνώσεις δεν είχε, εργάστηκε για ένα εξάμηνο χωρίς αμοιβή σε ένα ποδηλατάδικο ως τεχνικός, για να μπορεί να επιδιορθώσει το ποδήλατό του μέσα στις ερημιές της Αφρικής και όχι μόνο. Αυτό όμως που είναι συγκινητικό δεν είναι τόσο το ίδιο το ταξίδι από τη Γερμανία στην Αφρική, δεν είναι τόσο το πού πάει όσο το πώς πάει: ο Peter είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και οδηγεί το ποδήλατο σχεδόν με το ένα χέρι.
Μετά από ένα δίωρο, οι δρόμοι μας θα χωρίσουν. Είχα την τιμή να γνωρίσω έναν άνθρωπο που αξίζει ακέραιο τον θαυμασμό και τον σεβασμό κάθε ποδηλάτη και όχι μόνο. Συνεχίζω το δρόμο προς τα βόρεια. Ο αντίθετος αέρας μού μαστιγώνει το πρόσωπο και πάλι, αλλά πλέον ενώ η ταχύτητά του δεν μίκρυνε αισθάνομαι ότι η δύναμή του επάνω μου έχει μικρύνει. Η μνήμη του Peter συμβάλλει σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου