Χρόνος: 05:08, απόσταση: 61 χλμ., συνολική ανάβαση: 1007μ., ελάχιστο υψόμ.: 712μ., μέγιστο υψόμ.: 1252μ.
Πρωί-πρωί μπαίνω στην πατρίδα του Γιοβάν Τσαούς. Η Κασταμονή είναι μια χαλαρή πόλη, απλωμένη σε ένα οροπέδιο, χωρίς πολλά από τα τεράστια τσιμεντένια κλουβιά που έχω χορτάσει να βλέπω στις τούρκικες πολιτείες.
Στο κέντρο της Κασταμονής ένας αστυνομικός θα με οδηγήσει πολύ πρόθυμα σε ένα ίντερνετ-καφέ, από όπου μπορώ να βλέπω και το ποδήλατό μου έξω, παρότι μου λέει ότι δεν πρέπει να ανησυχώ για αυτό. Βλέπω έξω το ποδήλατό μου να γίνεται αμέσως πόλος έλξης περίεργων. Γύρω του υπάρχει ένας μεγάλος κύκλος ανθρώπων κάθε ηλικίας και ιδιότητας (βλέπω και μερικούς της στρατονομίας), που μιλούν δυνατά κουνώντας χέρια και φιλονικώντας ποιος ξέρει για τι. Όταν βγαίνω από το ίντερνετ-καφέ, με ρωτούν πού πηγαίνω και είναι πρόθυμοι να με φορτώσουν σε φορτηγό για να με πάνε όπου θέλω!
- Ένα ποτάμι με πολλές γέφυρες διατρέχει την πόλη της Κασταμονής.
Και η σημερινή μου μέρα θα περάσει ανεβοκατεβαίνοντας βουνά. Τα εσωτερικά βουνά της Παφλαγονίας, στη διαδρομή από την Κασταμονή προς την Ιωνόπολη, που πρόκειται να μου πάρει δύο ακόμα μέρες.
- Πράσινα βουνά, όμορφα οροπέδια, βρύσες με δροσερά νερά.
Είναι απόγευμα όταν βρίσκομαι σε ένα διάσελο, σε υψόμετρο 1250 μ. Το ελατόδασος είναι υπέροχο. Αποφασίζω ότι θα μείνω εδώ για το βράδυ. Υπάρχει αρκετή κούραση μετά από τα βουνά, και καλό θα ήταν να κρατώ κάποια όρια ασφαλείας. Βλέπω έναν χώρο συγκέντρωσης ξυλείας, μια μεγάλη κορμοπλατεία σε ένα οροπέδιο. Κοντά υπάρχει και ένας χώρος αναψυχής με νερό. Θα χαρίσω στον εαυτό μου χρόνο για ένα καλό πλύσιμο και μια καλή μπουγάδα. Ευκαιρία για μια καλή ανασυγκρότηση.
Στο δασικό χώρο υπάρχει φυσικά και ένα φαγάδικο (αλήθεια, τι άλλο θα μπορούσα να φανταστώ;). Δεν υπάρχει ψυχή γύρω και άνετα θα μπορούσα να κατακηνώσω οπουδήποτε, ωστόσο θα προτιμούσα τον περιφραγμένο χώρο για λόγους ασφάλειας από τα άγρια ζώα. Καταφεύγω κάτω από ένα δασικό υπόστεγο, για προστασία από τη βροχή. Για λόγους ευγνωμοσύνης, αλλα ίσως και διατροφικής ποικιλίας, πηγαίνω να δω τι υπάρχει για φαγητό. Το μαγαζάκι συντηρείται από έναν μεσόκοπο ψηλό άνδρα, πρώην βολεϋμπολίστα (το λένε τα χρυσά κύπελλα στα ράφια), με τον γυιό του. Μόνο κρέατα βλέπω. Ρωτώ εάν υπάρχει κάτι χωρίς κρέας. Ναι, βεβαίως, μου λέει, υπάρχει σαλάτα. Η σαλάτα θα ανακαλύψω ότι είναι ένα μείγμα ψιλοκομμένης ντομάτας με... σαλάμι. Ασφαλώς, εάν θέλουμε να ακριβολογούμε το σαλάμι δεν είναι κρέας.
Σε μια άκρη υπάρχει ένας τυπικός μουσουλμανικός φούρνος. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, συνεπώς και οι αναμενόμενοι πελάτες, ανάβουν τη φωτιά. Η φωτιά ξεκινά στο βάθος του λάκκου. Ο λάκκος σκεπάζεται με ένα κτίσμα, για προστασία από τη βροχή. Όταν γίνουν τα κάρβουνα, και τα πυρότουβλα περιμετρικά του λάκκου ζεσταθούν καλά, κατεβάζουν μέσα στο λάκκο με δυο σίδερα ένα μεγάλο ταψί και κλείνουν το άνω μέρος του λάκκου με ένα μεταλλικό καπάκι σφραγίζοντάς το γύρω-γύρω με λάσπη. Φυσικά δεν θα έπρεπε να ρωτήσετε τι περιέχει το ταψί - περιέχει "κεμπάπ" - τουτέστιν αρνίσιο κρέας.
- Φωλιά τερμιτών στο ελατόδασος.
Πρωί-πρωί μπαίνω στην πατρίδα του Γιοβάν Τσαούς. Η Κασταμονή είναι μια χαλαρή πόλη, απλωμένη σε ένα οροπέδιο, χωρίς πολλά από τα τεράστια τσιμεντένια κλουβιά που έχω χορτάσει να βλέπω στις τούρκικες πολιτείες.
Στο κέντρο της Κασταμονής ένας αστυνομικός θα με οδηγήσει πολύ πρόθυμα σε ένα ίντερνετ-καφέ, από όπου μπορώ να βλέπω και το ποδήλατό μου έξω, παρότι μου λέει ότι δεν πρέπει να ανησυχώ για αυτό. Βλέπω έξω το ποδήλατό μου να γίνεται αμέσως πόλος έλξης περίεργων. Γύρω του υπάρχει ένας μεγάλος κύκλος ανθρώπων κάθε ηλικίας και ιδιότητας (βλέπω και μερικούς της στρατονομίας), που μιλούν δυνατά κουνώντας χέρια και φιλονικώντας ποιος ξέρει για τι. Όταν βγαίνω από το ίντερνετ-καφέ, με ρωτούν πού πηγαίνω και είναι πρόθυμοι να με φορτώσουν σε φορτηγό για να με πάνε όπου θέλω!
Και η σημερινή μου μέρα θα περάσει ανεβοκατεβαίνοντας βουνά. Τα εσωτερικά βουνά της Παφλαγονίας, στη διαδρομή από την Κασταμονή προς την Ιωνόπολη, που πρόκειται να μου πάρει δύο ακόμα μέρες.
Είναι απόγευμα όταν βρίσκομαι σε ένα διάσελο, σε υψόμετρο 1250 μ. Το ελατόδασος είναι υπέροχο. Αποφασίζω ότι θα μείνω εδώ για το βράδυ. Υπάρχει αρκετή κούραση μετά από τα βουνά, και καλό θα ήταν να κρατώ κάποια όρια ασφαλείας. Βλέπω έναν χώρο συγκέντρωσης ξυλείας, μια μεγάλη κορμοπλατεία σε ένα οροπέδιο. Κοντά υπάρχει και ένας χώρος αναψυχής με νερό. Θα χαρίσω στον εαυτό μου χρόνο για ένα καλό πλύσιμο και μια καλή μπουγάδα. Ευκαιρία για μια καλή ανασυγκρότηση.
Στο δασικό χώρο υπάρχει φυσικά και ένα φαγάδικο (αλήθεια, τι άλλο θα μπορούσα να φανταστώ;). Δεν υπάρχει ψυχή γύρω και άνετα θα μπορούσα να κατακηνώσω οπουδήποτε, ωστόσο θα προτιμούσα τον περιφραγμένο χώρο για λόγους ασφάλειας από τα άγρια ζώα. Καταφεύγω κάτω από ένα δασικό υπόστεγο, για προστασία από τη βροχή. Για λόγους ευγνωμοσύνης, αλλα ίσως και διατροφικής ποικιλίας, πηγαίνω να δω τι υπάρχει για φαγητό. Το μαγαζάκι συντηρείται από έναν μεσόκοπο ψηλό άνδρα, πρώην βολεϋμπολίστα (το λένε τα χρυσά κύπελλα στα ράφια), με τον γυιό του. Μόνο κρέατα βλέπω. Ρωτώ εάν υπάρχει κάτι χωρίς κρέας. Ναι, βεβαίως, μου λέει, υπάρχει σαλάτα. Η σαλάτα θα ανακαλύψω ότι είναι ένα μείγμα ψιλοκομμένης ντομάτας με... σαλάμι. Ασφαλώς, εάν θέλουμε να ακριβολογούμε το σαλάμι δεν είναι κρέας.
Σε μια άκρη υπάρχει ένας τυπικός μουσουλμανικός φούρνος. Καθώς πλησιάζει το βράδυ, συνεπώς και οι αναμενόμενοι πελάτες, ανάβουν τη φωτιά. Η φωτιά ξεκινά στο βάθος του λάκκου. Ο λάκκος σκεπάζεται με ένα κτίσμα, για προστασία από τη βροχή. Όταν γίνουν τα κάρβουνα, και τα πυρότουβλα περιμετρικά του λάκκου ζεσταθούν καλά, κατεβάζουν μέσα στο λάκκο με δυο σίδερα ένα μεγάλο ταψί και κλείνουν το άνω μέρος του λάκκου με ένα μεταλλικό καπάκι σφραγίζοντάς το γύρω-γύρω με λάσπη. Φυσικά δεν θα έπρεπε να ρωτήσετε τι περιέχει το ταψί - περιέχει "κεμπάπ" - τουτέστιν αρνίσιο κρέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου