Χρόνος: 08:06, απόσταση: 99 χλμ., συνολική ανάβαση: 840μ., ελάχιστο υψόμ.: 0μ., μέγιστο υψόμ.: 185μ.
Πριν ξεκινήσω σήμερα θα γεμίσω... το τρέιλερ με πιπεριές, θα είναι το σημερινό μου φρούτο. Πρέπει μόνο να τις πλένω, γιατί σίγουρα τα φυτοφάρμακα παίρνουν και δίνουν και εδώ.
Περιμένω για μία περίπου ώρα στην αποβάθρα του λιμανιού του Τσανακκαλέ για το πορθμείο. Μια ομάδα Τσέχων τουριστών ταξιδεύουν με λεωφορείο, σε μια διαδρομή στους αρχαιολογικούς τόπους της Τουρκίας. Γνωρίζουν για τον Ιάσονα και την Αργοναυτική Εκστρατεία, εκπλήσσονται με το ταξίδι μου, ρωτούν συνεχώς, θέλουν πληροφορίες, θέλουν να με φωτογραφίσουν.
Το πορθμείο θα χρειαστεί δύο ώρες για να με φέρει από το ασιατικό έδαφος στο σύγχρονο Ετζεαμπάτ, την αρχαία Μάδυτο. Είναι αδύνατο να σταθείς όρθιος πάνω στο πλοίο, καθώς το μελτέμι λυσσομανάει.
- Μέσα στα Δαρδανέλλια. Το φρούριο του Kilitbahir. Ένας τόπος στρατηγικής σημασίας από καταβολής του ανθρώπου. Ποιος θα μπορούσε να μετρήσει πόσα κορμάκια έχουν πέσει για χάρη του;
Σε αυτά τα μάλλον ξερικά μέρη οι βρύσες είναι σπάνιες. Σταμάτησα λοιπόν σε μια βρύση για κολατσιό και ανασύνταξη. Ένας βοσκός εμφανίζεται αναπάντεχα με ένα κοπαδάκι γίδια. Μέχρι να τραβήξω μια φωτογραφία, τα άτιμα τα γίδια μού άρπαξαν τη ντομάτα και το ψωμί! Το κυνηγητό ενός κοπαδιού γιδιών από έναν πεινασμένο ποδηλάτη αποδείχτηκε μία εξόχως σουρεαλιστική σκηνή. Επειδή δεν είχα άλλο ψωμί σε αυτή την ερημιά, κυνήγησα το γίδι που είχε το καρβέλι στο στόμα... και πήρα το καρβέλι μου πίσω.
- Το κόστος μιας φωτογραφίας. Σήμερα ανακάλυψα τι μπορούν να κάνουν μερικά γίδια σε έναν ποδηλάτη.
- Πλοία στα Δαρδανέλλια. Πλοία περνούν συνεχώς στα στενά.
Πλοία περνούν συνεχώς μέσα στον Ελλήσποντο, και προς τις δύο κατευθύνσεις. Ο αέρας είναι εκτός εαυτού. Σταματώ να φωτογραφίσω και δεν μπορώ να κρατήσω την φωτογραφική μηχανή σταθερά, δεν μπορώ καλά-καλά να σταθώ όρθιος!
Τα μέρη αυτά είναι αρκετά ερημικά. Θα ήθελα να βρω κάτι επιπλέον για φαγητό. Κάποιος στην άκρη του δρόμου πουλά "κοκορέτς". Έχει μια μικρή ψησταριά, όπου ψήνει με μια χούφτα κάρβουνα ένα μικρό κοκορέτσι και το δίνει με μια φέτα ψωμί στους περαστικούς. Μαύρη φτώχεια και μεροκάματο της αρπαχτής δηλαδή. Εκεί έχει σταματήσει κάποιος, που δαγκώνει ένα κομμάτι με γουρλωμένα μάτια και απίστευτη βουλιμία και μου λέει ότι είναι ωραίο, να φάω και εγώ. Γκιουζέλ, γκιουζέλ! Βλέπω το κρέας μέσα... άψητο. Πώς να ψηθεί βεβαίως με τόσο μικρή φωτιά το κοκορέτσι; Ή μήπως ο μπίζνεσμαν του δρόμου θα καθίσει εδώ μερικές ώρες για να ψήσει επαρκώς το κοκορέτσι; Επίσης, πρέπει λογικά να είναι σκύλος ή γάτα. Πρώτον, διότι είναι πολύ μικρό (βρήκε ο άνθρωπος ένα ζωάκι και είπε να βγάλει δυο φράγκα). Δεύτερον, έχω παρατηρήσει ότι δεν υπάρχουν αδέσποτα γενικώς, πράγμα που δεν είναι λογικό να συμβαίνει σε τέτοια αγροτικά μέρη - και άλλωστε αυτό το έχω παρατηρήσει σε όλη τη χώρα. Λέω στον πελάτη που τρώει "στην υγειά σου, ο θεός να σε φυλάει", ξέροντας ότι δεν ξέρει ελληνικά, και συνεχίζω. Ίσως το δικό του στομάχι να είναι συνηθισμένο σε πολλών ειδών μικρόβια. Ποιος ξέρει τι μολυσματική αρρώστια μπορεί να έχει ένα αδέσποτο. Προτιμώ την πείνα από την αρρώστια. Όχι ότι θα με πείραζε στην ανάγκη να φάω και σκύλο, αλλά να τον φας και άψητο δεν τρώγεται με τίποτα.
Ο δρόμος περνά έξω από την Καλλίπολη. Η ώρα είναι περασμένη και με την κούραση που έχω μαζέψει από αυτόν τον διαβολεμένο αέρα, πρέπει να βρω ένα μέρος για να διανυκτερεύσω. Από τον αέρα με πονάνε τα αυτιά και το κεφάλι. Απορώ πώς με τέτοιον αέρα μπόρεσα ήδη σήμερα να καλύψω 95 χιλιόμετρα.
Βρίσκω ένα μαγαζάκι από όπου παίρνω νερό και στη συνέχεια ένα ήσυχο επίπεδο μέρος σε ένα ξερό χωράφι. Εάν όλα πάνε καλά, αύριο βράδυ θα κοιμηθώ στην Ελλάδα!
- Τοπίο της Καλλίπολης (Gelibolu).
Πριν ξεκινήσω σήμερα θα γεμίσω... το τρέιλερ με πιπεριές, θα είναι το σημερινό μου φρούτο. Πρέπει μόνο να τις πλένω, γιατί σίγουρα τα φυτοφάρμακα παίρνουν και δίνουν και εδώ.
Περιμένω για μία περίπου ώρα στην αποβάθρα του λιμανιού του Τσανακκαλέ για το πορθμείο. Μια ομάδα Τσέχων τουριστών ταξιδεύουν με λεωφορείο, σε μια διαδρομή στους αρχαιολογικούς τόπους της Τουρκίας. Γνωρίζουν για τον Ιάσονα και την Αργοναυτική Εκστρατεία, εκπλήσσονται με το ταξίδι μου, ρωτούν συνεχώς, θέλουν πληροφορίες, θέλουν να με φωτογραφίσουν.
Το πορθμείο θα χρειαστεί δύο ώρες για να με φέρει από το ασιατικό έδαφος στο σύγχρονο Ετζεαμπάτ, την αρχαία Μάδυτο. Είναι αδύνατο να σταθείς όρθιος πάνω στο πλοίο, καθώς το μελτέμι λυσσομανάει.
Σε αυτά τα μάλλον ξερικά μέρη οι βρύσες είναι σπάνιες. Σταμάτησα λοιπόν σε μια βρύση για κολατσιό και ανασύνταξη. Ένας βοσκός εμφανίζεται αναπάντεχα με ένα κοπαδάκι γίδια. Μέχρι να τραβήξω μια φωτογραφία, τα άτιμα τα γίδια μού άρπαξαν τη ντομάτα και το ψωμί! Το κυνηγητό ενός κοπαδιού γιδιών από έναν πεινασμένο ποδηλάτη αποδείχτηκε μία εξόχως σουρεαλιστική σκηνή. Επειδή δεν είχα άλλο ψωμί σε αυτή την ερημιά, κυνήγησα το γίδι που είχε το καρβέλι στο στόμα... και πήρα το καρβέλι μου πίσω.
Πλοία περνούν συνεχώς μέσα στον Ελλήσποντο, και προς τις δύο κατευθύνσεις. Ο αέρας είναι εκτός εαυτού. Σταματώ να φωτογραφίσω και δεν μπορώ να κρατήσω την φωτογραφική μηχανή σταθερά, δεν μπορώ καλά-καλά να σταθώ όρθιος!
Τα μέρη αυτά είναι αρκετά ερημικά. Θα ήθελα να βρω κάτι επιπλέον για φαγητό. Κάποιος στην άκρη του δρόμου πουλά "κοκορέτς". Έχει μια μικρή ψησταριά, όπου ψήνει με μια χούφτα κάρβουνα ένα μικρό κοκορέτσι και το δίνει με μια φέτα ψωμί στους περαστικούς. Μαύρη φτώχεια και μεροκάματο της αρπαχτής δηλαδή. Εκεί έχει σταματήσει κάποιος, που δαγκώνει ένα κομμάτι με γουρλωμένα μάτια και απίστευτη βουλιμία και μου λέει ότι είναι ωραίο, να φάω και εγώ. Γκιουζέλ, γκιουζέλ! Βλέπω το κρέας μέσα... άψητο. Πώς να ψηθεί βεβαίως με τόσο μικρή φωτιά το κοκορέτσι; Ή μήπως ο μπίζνεσμαν του δρόμου θα καθίσει εδώ μερικές ώρες για να ψήσει επαρκώς το κοκορέτσι; Επίσης, πρέπει λογικά να είναι σκύλος ή γάτα. Πρώτον, διότι είναι πολύ μικρό (βρήκε ο άνθρωπος ένα ζωάκι και είπε να βγάλει δυο φράγκα). Δεύτερον, έχω παρατηρήσει ότι δεν υπάρχουν αδέσποτα γενικώς, πράγμα που δεν είναι λογικό να συμβαίνει σε τέτοια αγροτικά μέρη - και άλλωστε αυτό το έχω παρατηρήσει σε όλη τη χώρα. Λέω στον πελάτη που τρώει "στην υγειά σου, ο θεός να σε φυλάει", ξέροντας ότι δεν ξέρει ελληνικά, και συνεχίζω. Ίσως το δικό του στομάχι να είναι συνηθισμένο σε πολλών ειδών μικρόβια. Ποιος ξέρει τι μολυσματική αρρώστια μπορεί να έχει ένα αδέσποτο. Προτιμώ την πείνα από την αρρώστια. Όχι ότι θα με πείραζε στην ανάγκη να φάω και σκύλο, αλλά να τον φας και άψητο δεν τρώγεται με τίποτα.
Ο δρόμος περνά έξω από την Καλλίπολη. Η ώρα είναι περασμένη και με την κούραση που έχω μαζέψει από αυτόν τον διαβολεμένο αέρα, πρέπει να βρω ένα μέρος για να διανυκτερεύσω. Από τον αέρα με πονάνε τα αυτιά και το κεφάλι. Απορώ πώς με τέτοιον αέρα μπόρεσα ήδη σήμερα να καλύψω 95 χιλιόμετρα.
Βρίσκω ένα μαγαζάκι από όπου παίρνω νερό και στη συνέχεια ένα ήσυχο επίπεδο μέρος σε ένα ξερό χωράφι. Εάν όλα πάνε καλά, αύριο βράδυ θα κοιμηθώ στην Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου