Χρόνος: 07:24, απόσταση: 83 χλμ., συνολική ανάβαση: 1545μ., ελάχιστο υψόμ.: 383μ., μέγιστο υψόμ.: 1239μ.
Η διαδρομή από την Σαφράπολη προς την Κασταμονή είναι επίσης ορεινή. Τα βουνά είναι εδώ ωστόσο πιο ήπια, λοφώδη και με απέραντα καταπράσινα αλπικά λιβάδια. Ο τόπος δεν είναι πυκνοκατοικημένος. Σποραδικά χωριουδάκια υπάρχουν στους λόφους και τις κοιλάδες. Ποταμάκια κατεβάζουν γάργαρα νερά. Στις πλαγιές των μεγάλων λόφων, μαζί με τα ελεύθερα λιβάδια, υπάρχουν καλλιέργειες, χωράφια με γεννήματα και χόρτο, ανάμεσα στα πευκοδάση. Ο τόπος είναι παντού καταπράσινος. Οι ουρανοί έχουν σύννεφα. Είναι προφανές ότι και σε αυτά τα μέρη βρέχει συχνά.
- Απέραντα λιβάδια - Σε αυτά τα βουνά κάποτε κάλπαζαν τα φημισμένα παφλαγονικά άλογα.
- Στον ενιαύσιο κύκλο - Άνθρωποι δουλεύουν στη γη, μαζεύοντας το χόρτο για το χειμώνα.
Μετά το μεσημέρι μερικά ψιλόβροχα θα με δροσίσουν μέσα στα έρημα βουνά. Ο δρόμος δεν έχει καθόλου κίνηση, ίσως πέντε λεπτά να περάσουν πριν συναντηθώ με αυτοκίνητο. Σε ένα χωριουδάκι θα σταματήσω για να φτιάξω ένα τρύπιο λάστιχο, όπου μια ομάδα ανθρώπων θα πέσουν επάνω μου πρόθυμοι να με βοηθήσουν.
Πλησιάζοντας προς την Κασταμονή, καταφεύγω λόγω της βροχής σε ένα μαγαζάκι στην άκρη του δρόμου. Εκεί βρίσκονται ένας παππούς με τον εγγονό του. Ζήτησα να μείνω για το βράδυ κάτω από το υπόστεγο, έναν καλά προστατευμένο χώρο, και μού το επέτρεψε. Κάλυψα και σήμερα επίσης αρκετά και δύσκολα χιλιόμετρα και χρειάζομαι καλό ύπνο. Αύριο πρωί θα μπω στην Κασταμονή. Έχω κατηφορίσει από τα 1330 μέτρα ψηλά στο βουνό και βρίσκομαι σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Έχει μια ευχάριστη ψύχρα, που σε συνδυασμό με τη μυρωδιά του απόβροχου κάνει μια υπέροχη φρέσκια ατμόσφαιρα.
Ο παππούς με ρωτά αν θέλω φαγητό. Δυστυχώς, και εδώ, υπάρχει μόνο κρέας. Και επίσης δυστυχώς, το κρέας είναι αρνί. Παίρνω τέλος πάντων μια μερίδα "κεμπάπ" και μία σαλάτα ντομάτα με κρεμμύδι, περισσότερο από ευγνωμοσύνη για τη φιλοξενία του. Ξανά δυστυχώς, ξέχασα να του πω να μη ρίξει τίποτα στο κεμπάπ. Το έκανε λύσσα στο αλάτι και το πιπέρι. Με κάποια προσπάθεια ελπίζω να το καταφέρω.
Έχοντας χρόνο, βάζω το φορητό υπολογιστή μου σε μια πρίζα. Κανείς άλλος δεν υπάρχει, είμαστε μόνοι. Έρχονται οι δυο τους και κάθονται κοντά μου. Ανακαλύπτω ότι ο παππούς είναι ιμάμης, όταν πηγαίνει στο διπλανό κτίσμα που είναι τζαμί να βάλει μπροστά τη ντουντούκα με το βραδινό "Αλλάχ Άκμπαρ". Πιο κάτω είναι και το σπίτι όπου μένουν. Κάποια στιγμή μερικές αγελάδες έρχονται στο νυχτερινό τους παχνί. Έτσι όπως κάθεται δίπλα μου ενώ γράφω, μέσα σε αυτή την καταλυτική ησυχία σε ένα βουνό της Παφλαγονίας, αυτή η ηλικιωμένη ανθρώπινη μορφή είναι η προσωποποίηση της ανατολίτικης απάθειας.
Η διαδρομή από την Σαφράπολη προς την Κασταμονή είναι επίσης ορεινή. Τα βουνά είναι εδώ ωστόσο πιο ήπια, λοφώδη και με απέραντα καταπράσινα αλπικά λιβάδια. Ο τόπος δεν είναι πυκνοκατοικημένος. Σποραδικά χωριουδάκια υπάρχουν στους λόφους και τις κοιλάδες. Ποταμάκια κατεβάζουν γάργαρα νερά. Στις πλαγιές των μεγάλων λόφων, μαζί με τα ελεύθερα λιβάδια, υπάρχουν καλλιέργειες, χωράφια με γεννήματα και χόρτο, ανάμεσα στα πευκοδάση. Ο τόπος είναι παντού καταπράσινος. Οι ουρανοί έχουν σύννεφα. Είναι προφανές ότι και σε αυτά τα μέρη βρέχει συχνά.
Μετά το μεσημέρι μερικά ψιλόβροχα θα με δροσίσουν μέσα στα έρημα βουνά. Ο δρόμος δεν έχει καθόλου κίνηση, ίσως πέντε λεπτά να περάσουν πριν συναντηθώ με αυτοκίνητο. Σε ένα χωριουδάκι θα σταματήσω για να φτιάξω ένα τρύπιο λάστιχο, όπου μια ομάδα ανθρώπων θα πέσουν επάνω μου πρόθυμοι να με βοηθήσουν.
Πλησιάζοντας προς την Κασταμονή, καταφεύγω λόγω της βροχής σε ένα μαγαζάκι στην άκρη του δρόμου. Εκεί βρίσκονται ένας παππούς με τον εγγονό του. Ζήτησα να μείνω για το βράδυ κάτω από το υπόστεγο, έναν καλά προστατευμένο χώρο, και μού το επέτρεψε. Κάλυψα και σήμερα επίσης αρκετά και δύσκολα χιλιόμετρα και χρειάζομαι καλό ύπνο. Αύριο πρωί θα μπω στην Κασταμονή. Έχω κατηφορίσει από τα 1330 μέτρα ψηλά στο βουνό και βρίσκομαι σε υψόμετρο 1000 μέτρων. Έχει μια ευχάριστη ψύχρα, που σε συνδυασμό με τη μυρωδιά του απόβροχου κάνει μια υπέροχη φρέσκια ατμόσφαιρα.
Ο παππούς με ρωτά αν θέλω φαγητό. Δυστυχώς, και εδώ, υπάρχει μόνο κρέας. Και επίσης δυστυχώς, το κρέας είναι αρνί. Παίρνω τέλος πάντων μια μερίδα "κεμπάπ" και μία σαλάτα ντομάτα με κρεμμύδι, περισσότερο από ευγνωμοσύνη για τη φιλοξενία του. Ξανά δυστυχώς, ξέχασα να του πω να μη ρίξει τίποτα στο κεμπάπ. Το έκανε λύσσα στο αλάτι και το πιπέρι. Με κάποια προσπάθεια ελπίζω να το καταφέρω.
Έχοντας χρόνο, βάζω το φορητό υπολογιστή μου σε μια πρίζα. Κανείς άλλος δεν υπάρχει, είμαστε μόνοι. Έρχονται οι δυο τους και κάθονται κοντά μου. Ανακαλύπτω ότι ο παππούς είναι ιμάμης, όταν πηγαίνει στο διπλανό κτίσμα που είναι τζαμί να βάλει μπροστά τη ντουντούκα με το βραδινό "Αλλάχ Άκμπαρ". Πιο κάτω είναι και το σπίτι όπου μένουν. Κάποια στιγμή μερικές αγελάδες έρχονται στο νυχτερινό τους παχνί. Έτσι όπως κάθεται δίπλα μου ενώ γράφω, μέσα σε αυτή την καταλυτική ησυχία σε ένα βουνό της Παφλαγονίας, αυτή η ηλικιωμένη ανθρώπινη μορφή είναι η προσωποποίηση της ανατολίτικης απάθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου