Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009. Στο Αβώνου Τείχος μέχρι το Sarikum.

Χρόνος: 08:11, απόσταση: 88 χλμ., συνολική ανάβαση: 1476μ., ελάχιστο υψόμ.: 0μ., μέγιστο υψόμ.: 399μ.


- Ανατολή στον Εύξεινο - Ένας μοναχικός κορμοράνος διατρέχει όλο τον ορίζοντα από την ανατολή ως τη δύση.

Η νύχτα που πέρασε ήταν μια ειδική νύχτα σε αυτό το ταξίδι. Με έκανε να νιώθω περισσότερο σαν Αγροναύτης. Κοιμήθηκα στην ακρογιαλιά, μερικά μέτρα από το κύμα, με μόνιμο φόντο τον ήχο των κυμάτων του Πόντου. Η ιεροτελεστία της ανατολής του ήλιου πάνω από τη θάλασσα είναι μια πολύχρωμη εμπειρία. Σύντομα βρίσκομαι στο δρόμο πάλι.

- Τουλούμπα, ακριβώς ίδια με αυτές που συναντούσε κανείς παλιά στην επαρχιακή Ελλάδα.

Ο δρόμος με οδηγεί σε πράσινα βουνά, λόφους κατάφυτους με πεύκα κυρίως. Τα τοπία θυμίζουν τη βόρεια Πελοπόννησο, λόγω των πευκοδασών και του δρόμου που ανεβοκατεβαίνει κοντά στην ακτή. Ολόκληρη η μέρα θα συνεχιστεί στο ίδιο μοτίβο: ένας ήσυχος δρόμος ανεβοκατεβαίνει πλάι στη θάλασσα.

Κάθε λίγο υπάρχει και μια βρύση. Το μόνιμο πρόβλημα είναι το σκουπιδαριό. Δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά μετά από τόσες μέρες σε αυτή τη χώρα έχω πεισθεί ότι στο θέμα του σκουπιδαριού οι Τούρκοι είναι ακόμα χειρότεροι από τους Έλληνες. Το σκουπίδι είναι κυριολεκτικά πανταχού παρόν. Ιδίως κοντά σε χώρους όπου σταματούν τα αυτοκίνητα και τέτοια σημεία δυστυχώς είναι οι βρύσες.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου