Χρόνος: 07:00, απόσταση: 93 χλμ., συνολική ανάβαση: 834μ., ελάχιστο υψόμ.: 1358μ., μέγιστο υψόμ.: 2068μ.
Ο ύπνος ήταν απολύτως ανενόχλητος και απολαυστικός. Πετάγομαι σαν ελατήριο. Μετά από μερικές μέρες διαβίωσης και δραστηριότητας σε μεγάλα υψόμετρα, νιώθω ασυγκράτητος.
Μέσα από την ανοιχτή πόρτα βλέπω τους οι δύο οικοδεσπότες μου να κοιμούνται στους καναπέδες τους φαρδιά πλατιά. Δεν θα τους ενοχλήσω. Χωρίς να κάνω θόρυβο, αφήνω πάνω στο τραπέζι, δίπλα στα υπολείμματα των φαγητών και ποτών, ένα σημείωμα με ένα "ευχαριστώ πολύ, ο Έλληνας" γραμμένο με μεγάλα γράμματα στα τούρκικα.
Ο δρόμος ξαναρχίζει. Ψυχή δεν υπάρχει γύρω μου. Τα χθεσινά τοπία συνεχίζονται - ωστόσο με ένα διαφορετικό φως, στην πρωινή ατμόσφαιρα.
- Από εδώ ξεκινά ο Ευφράτης. Σε αυτά τα βουνά πηγάζουν τα πρώτα ρυάκια που σχηματίζουν τον άνω ρου του Firat Nehri, του ποταμού στις όχθες του οποίου, κάπου μακριά από εδώ, σχηματίστηκε ο πρώτος πολιτισμός της ανθρώπινης ιστορίας.
- Πρωί-πρωί στο μεροκάματο. Εργάτες σέρνουν μια τροιζήνα στη σιδηροδρομική γραμμή Άγκυρας - Ερζερούμ.
- Κομμένο χόρτο στα ορεινά λιβάδια περιμένει μέχρι να ξεραθεί για τη συγκομιδή του.
Τα βουνά είναι καλυμμένα με πράσινο χόρτο, ένα χνούδι που χαϊδεύει κάθε σπιθαμή γης μέχρι εκεί που βλέπουν τα μάτια. Ένα ψιλόβροχο θα με στείλει σε ένα χωριουδάκι για να βρω καταφύγιο. Προφανώς σε αυτά τα υψόμετρα βρέχει συχνά. Ευτυχώς πάντως για μένα, ο καιρός τώρα δεν δείχνει ότι έχει άγριες διαθέσεις.
- Τεχνητές λίμνες. Ο Ευφράτης - όπως οι περισσότεροι ποταμοί της χώρας - έχει πολλά φράγματα σε όλη τη διαδρομή του. Εδώ η τεχνητή λίμνη του Τερτζάν κοντά στο ομώνυμο φράγμα.
- Για πολλά χιλιόμετρα, ένας τεράστιος καινούργιος δρόμος υπό κατασκευήν θα με κάνει να χοροπηδώ.
- Ο μεγάλος σιτοβολώνας της Ανατολίας έχει αρχίσει.
- Η γένεση ενός ποταμού. Σιγά σιγά ο Ευφράτης, δεχόμενος νερά από τα βουνά στη διαδρομή από το Ερζερούμ στο Έρζιντζαν, αποκτά τη μορφή κανονικού ποταμού.
Το απόγευμα με βρίσκει να κυλώ μέσα σε μια μακριά κοιλάδα, στον άνω ρου του Ευφράτη, που στα μέρη αυτά λέγεται και Karasu (Μαύρο Νερό). Το ποτάμι ρέει προς τα δυτικά, σε μερικά σημεία με πιο άγρια νερά, αναλόγως της κλίσεως. Μέσα στην κοίτη του ποταμού, παρατηρώ κάθε λίγο μεγάλα μηχανήματα απόληψης υλικών. Τώρα καταλαβαίνω από πού προέρχονταν οι πέτρες που με ταλαιπώρησαν στον κατασκευαζόμενο δρόμο προηγουμένως.
Σε αρκετά σημεία, με μεγάλους γερανούς φορτώνουν τις προσχώσεις του ποταμού σε φορτηγά. Οι απολήψεις είναι πραγματικά τεράστιες. Σε πολλά σημεία όπου η πρόσβαση είναι εύκολη, κυριολεκτικά έχει αλλάξει άρδην η κοίτη του ποταμού.
Η ώρα κοντεύει εφτά, και επειδή βρίσκομαι σε έρημα μέρη με σπάνια χωριουδάκια, έχω ήδη αρχίσει να ψάχνω για ένα προστατευμένο μέρος κατάλληλο για την διανυκτέρευσή μου. Ίσως βρω πάλι κάποιο βενζινάδικο, ποιος ξέρει. Δεν υπάρχουν και άνθρωποι για να ρωτήσω, αλλά κάτι θα βρεθεί στο δρόμο μου πάλι.
Βλέπω ένα μικρό κτίσμα και δυο ανθρώπους δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή και πηγαίνω να ελέγξω το μέρος. Έπεσα διάνα. Εδώ είναι το εργοτάξιο των έργων κατασκευής του δρόμου. Με υποδέχονται με θαυμασμό και καλαμπούρια. Σιγά-σιγά καταφθάνει το προσωπικό για το βράδυ. Φυσικά κάμποσοι από αυτούς τους τεχνικούς έχουν ήδη δουλέψει στη Γερμανία στο παρελθόν, οπότε και η συνεννόηση είναι εύκολη, μέσω γερμανικών. Μού λένε ότι ήρθα στη σωστή στιγμή, γιατί... σε λίγο έχει φαγητό στην τραπεζαρία.
- Αναπάντεχο δώρο στη μέση του πουθενά. Ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να έχει ένας ταξιδιώτης για ένα βράδυ, υπάρχει εδώ.
Η κατασκευή του δρόμου Ερζουρούμ-Ερζιντζάν είναι ένα μεγάλο σχέδιο που κρατά χρόνια, με κρατική χρηματοδότηση, στο οποίο απασχολούνται μηχανικοί και χειριστές μηχανημάτων. Οι άντρες μένουν σε μεγάλες σκηνές. Η κατασκήνωση είναι πλήρως οργανωμένη, με κανονικό μαγειρείο κλπ.
Μια απόμερη άδεια σκηνή -η οποία υποτίθεται ότι είναι το αναψυκτήριο του καταυλισμού- αποτελεί τον ιδανικό χώρο για να με φιλοξενήσει. Υπάρχει μέχρι και ηλεκτρικό ρεύμα, για να φορτίσω κινητό και υπολογιστή. Πραγματικά, μέσα στην ερημιά του Τερτζάν, καταμεσής στη χώρα των λύκων, δεν μπορώ να φανταστώ τι καλύτερο θα μπορούσε να μού τύχει απόψε.
- Στη χώρα των λύκων. Μια καινούργια νύχτα αρχίζει στην ερημία, δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή Ερζερούμ - Σεβάστειας.
Ο ύπνος ήταν απολύτως ανενόχλητος και απολαυστικός. Πετάγομαι σαν ελατήριο. Μετά από μερικές μέρες διαβίωσης και δραστηριότητας σε μεγάλα υψόμετρα, νιώθω ασυγκράτητος.
Μέσα από την ανοιχτή πόρτα βλέπω τους οι δύο οικοδεσπότες μου να κοιμούνται στους καναπέδες τους φαρδιά πλατιά. Δεν θα τους ενοχλήσω. Χωρίς να κάνω θόρυβο, αφήνω πάνω στο τραπέζι, δίπλα στα υπολείμματα των φαγητών και ποτών, ένα σημείωμα με ένα "ευχαριστώ πολύ, ο Έλληνας" γραμμένο με μεγάλα γράμματα στα τούρκικα.
Ο δρόμος ξαναρχίζει. Ψυχή δεν υπάρχει γύρω μου. Τα χθεσινά τοπία συνεχίζονται - ωστόσο με ένα διαφορετικό φως, στην πρωινή ατμόσφαιρα.
Τα βουνά είναι καλυμμένα με πράσινο χόρτο, ένα χνούδι που χαϊδεύει κάθε σπιθαμή γης μέχρι εκεί που βλέπουν τα μάτια. Ένα ψιλόβροχο θα με στείλει σε ένα χωριουδάκι για να βρω καταφύγιο. Προφανώς σε αυτά τα υψόμετρα βρέχει συχνά. Ευτυχώς πάντως για μένα, ο καιρός τώρα δεν δείχνει ότι έχει άγριες διαθέσεις.
Το απόγευμα με βρίσκει να κυλώ μέσα σε μια μακριά κοιλάδα, στον άνω ρου του Ευφράτη, που στα μέρη αυτά λέγεται και Karasu (Μαύρο Νερό). Το ποτάμι ρέει προς τα δυτικά, σε μερικά σημεία με πιο άγρια νερά, αναλόγως της κλίσεως. Μέσα στην κοίτη του ποταμού, παρατηρώ κάθε λίγο μεγάλα μηχανήματα απόληψης υλικών. Τώρα καταλαβαίνω από πού προέρχονταν οι πέτρες που με ταλαιπώρησαν στον κατασκευαζόμενο δρόμο προηγουμένως.
Σε αρκετά σημεία, με μεγάλους γερανούς φορτώνουν τις προσχώσεις του ποταμού σε φορτηγά. Οι απολήψεις είναι πραγματικά τεράστιες. Σε πολλά σημεία όπου η πρόσβαση είναι εύκολη, κυριολεκτικά έχει αλλάξει άρδην η κοίτη του ποταμού.
Η ώρα κοντεύει εφτά, και επειδή βρίσκομαι σε έρημα μέρη με σπάνια χωριουδάκια, έχω ήδη αρχίσει να ψάχνω για ένα προστατευμένο μέρος κατάλληλο για την διανυκτέρευσή μου. Ίσως βρω πάλι κάποιο βενζινάδικο, ποιος ξέρει. Δεν υπάρχουν και άνθρωποι για να ρωτήσω, αλλά κάτι θα βρεθεί στο δρόμο μου πάλι.
Βλέπω ένα μικρό κτίσμα και δυο ανθρώπους δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή και πηγαίνω να ελέγξω το μέρος. Έπεσα διάνα. Εδώ είναι το εργοτάξιο των έργων κατασκευής του δρόμου. Με υποδέχονται με θαυμασμό και καλαμπούρια. Σιγά-σιγά καταφθάνει το προσωπικό για το βράδυ. Φυσικά κάμποσοι από αυτούς τους τεχνικούς έχουν ήδη δουλέψει στη Γερμανία στο παρελθόν, οπότε και η συνεννόηση είναι εύκολη, μέσω γερμανικών. Μού λένε ότι ήρθα στη σωστή στιγμή, γιατί... σε λίγο έχει φαγητό στην τραπεζαρία.
Η κατασκευή του δρόμου Ερζουρούμ-Ερζιντζάν είναι ένα μεγάλο σχέδιο που κρατά χρόνια, με κρατική χρηματοδότηση, στο οποίο απασχολούνται μηχανικοί και χειριστές μηχανημάτων. Οι άντρες μένουν σε μεγάλες σκηνές. Η κατασκήνωση είναι πλήρως οργανωμένη, με κανονικό μαγειρείο κλπ.
Μια απόμερη άδεια σκηνή -η οποία υποτίθεται ότι είναι το αναψυκτήριο του καταυλισμού- αποτελεί τον ιδανικό χώρο για να με φιλοξενήσει. Υπάρχει μέχρι και ηλεκτρικό ρεύμα, για να φορτίσω κινητό και υπολογιστή. Πραγματικά, μέσα στην ερημιά του Τερτζάν, καταμεσής στη χώρα των λύκων, δεν μπορώ να φανταστώ τι καλύτερο θα μπορούσε να μού τύχει απόψε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου