Χρόνος: 08:30, απόσταση: 86 χλμ., συνολική ανάβαση: 1736μ., ελάχιστο υψόμ.: 3μ., μέγιστο υψόμ.: 300μ.
Χωρίς να το θέλω απόψε εξέθεσα τον εαυτό μου σε κίνδυνο από τα άγρια ζώα. Θα πρέπει στο εξής να είμαι πιο προσεκτικός και να φροντίζω να διανυκτερεύω σε προστατευμένα μέρη. Χθες ήταν προχωρημένο απόγευμα, όταν κυλούσα σε μια κατάφυτη και απομονωμένη περιοχή. Ενώ ολόκληρη η χώρα μαστίζεται από μία χαρακτηριστική οικοδομική αναρχία, μού έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι δεν συναντούσα χωριά ή σπίτια. Αυτό συνέβαινε επειδή βρισκόμουν στην προστατευμένη περιοχή του Sarikum, έναν γνωστό υγρότοπο για τη σημασία που έχει για τα πουλιά και τα ζώα. Πράγματι η έλλειψη κτισμάτων ειδικά σε αυτόν τον χώρο είναι πρωτοφανής. Κυλούσα για μερικές ώρες σε ένα τοπίο, όπου παραδόξως δεν συναντούσα κτίσματα, κάτι που θα ήταν αναμενόμενο καθώς συμβαίνει απανταχού αυτής της χώρας. Βρήκα ένα σημείο να στήσω τη σκηνή μου μέσα στο δάσος, χωρίς κανείς να με αντιληφθεί, στην ερημιά. Αλλά νομίζω ότι αυτή την πρακτική δεν θα την εφαρμόσω ξανά, καθώς δεν υπάρχει λόγος να εκτίθεμαι σε τέτοιο κίνδυνο.
- Ξημέρωμα στο Sarikum - Κατασκηνωμένος στον βιότοπο του Sarikum, το βράδυ ξυπνούσα από τις φωνές λύκων και άλλων άγριων ζώων.
Μέσα στον βιότοπο υπάρχουν μόνο μαντριά με αγελάδες. Μερικοί βοσκοί περνούν με τα κοπάδια, ξεκινώντας για την πρωινή βοσκή. Ο χώρος είναι ήσυχος. Ένα παγκάκι είναι ένα εξαιρετικό σημείο για το πρόγευμα.
- Πρωινό στη λιμνοθάλασσα - Ένα παγκάκι ιδανικό για πρωινό στον βιότοπο του Sarikum, με υπόκρουση τους ήχους από τα βαλτοπούλια. Ένα κοπαδάκι πέντε πάπιες σηκώθηκαν μέσα από τις καλαμιές.
- Καλλιέργειες ρυζιού πριν τη Σινώπη.
Σήμερα, καθώς πλησιάζω την πόλη της Σινώπης, νιώθω σαν ένας προσκυνητής που πλησιάζει σε μία από τις Μέκκες του ταξιδιού του: τον ανδριάντα του Διογένη. Πλησιάζω στην γενέτειρα πόλη αυτού του φιλόσοφου, που μετά από τόσους αιώνες δεν τον έχει ξεχάσει.
- Η είσοδος στη Σινώπη - Στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στην χερσόνησο και την πόλη της Σινώπης, ο πρώτος Σινωπέας που θα συναντήσει ο επισκέπτης είναι ο Διογένης να τού προτείνει το φανάρι του.
- Άνθρωπον ζητώ... - Έτσι απαντούσε στους Αθηναίους που τον έβλεπαν μέρα μεσημέρι να γυρνά με ένα φανάρι στην αγορά. Η ώρα είναι 11:10 το μεσημέρι της 7ης Ιουλίου 2009 στη Σινώπη, κάτω από έναν αψεγάδιαστο καταγάλανο ουρανό. Ο Διογένης ακόμα ψάχνει.
- Μεγάλος αμφορέας, από αρχαίο ναυάγιο ανοιχτά της Σινώπης.
Μπορώ να πω ότι η Σινώπη είναι η πιο όμορφη παραθαλάσσια πόλη που έχω συναντήσει στο ταξίδι μου. Μια μικρή πόλη με πληθυσμό μικρότερο των 50.000 κατοίκων, με πλακόστρωτα δρομάκια, σε μια εξαιρετική τοποθεσία. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά επάνω στο λαιμό μιας χερσονήσου μερικών χιλιομέτρων βυθισμένης στο μπλε του απέραντου Πόντου.
Μια παφλαγονική πόλη με ιστορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου, πρωτοαναφέρεται ως το λιμάνι των Χετταίων Sinuwa. Οι Μιλήσιοι επανίδρυσαν την πόλη τον 7ο αιώνα, όπως αναφέρουν ο Ξενοφών στην Ανάβαση (ο οποίος και πρώτος αναφέρει ως "Πόντο" την περιοχή ανατολικώς του Άλυος), ο Στράβων και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης. Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι η Σινώπη ωφελήθηκε πολύ ως λιμάνι στον Πόντο στην απόληξη ενός δρόμου καραβανιών από τα υψίπεδα του Ευφράτη - ένα μέρος όπου φιλοδοξώ να βρεθώ μετά από καιρό - σημαντική μαρτυρία για την εποχή εκείνη, που φανερώνει ότι ήδη υπήρχαν μεταφορικές οδοί από την κεντρική Μικρασία προς τον Πόντο. Οι Σινωπείς ανέπτυξαν ισχυρή οικονομία, με δικά τους νομίσματα και ίδρυσαν περαιτέρω αποικίες στον Πόντο. Η πόλη διέφυγε την περσική κυριαρχία ως τον 4ο αι. και από το 183 π.Χ. ο Φαρνάκης Α΄ την κατέστησε πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου. Το 70 π.Χ. προσαρτάται στη Ρώμη από τον Λούκουλο. Ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ γεννήθηκε και θάφτηκε εδώ, ενώ επίσης η Σινώπη ήταν η γενέθλια πόλη του φιλόσοφου Διογένη και του αττικού ποιητή Διφίλου. Πέρασε στην "ανατολική Ρώμη", στους βυζαντινούς, στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας μετά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, στους Σελτζούκους στο Σουλτανάτο του Ρουμ, στους Οθωμανούς το 1458. Στις 30 Νοεμβρίου 1853 κατά τη μεγάλη ναυμαχία της Σινώπης, 11 ρωσικά πλοία κατέστρεψαν τον Οθωμανικό στόλο, με αποτέλεσμα η Γαλλία και η Αγγλία να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία. Στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ είχαν στη Σινώπη μια στρατιωτική βάση πληροφοριών, η οποία έκλεισε το 1992.
- Τα τείχη της Σινώπης - 35 πύργους λέγεται ότι είχαν τα τείχη της Νύμφης του Ευξείνου.
- Κίτρινη άμμος, απέραντο γαλάζιο - Η παραλία στα δυτικά της Σινώπης ανοίγεται στον Πόντο.
Μετά τον ανδριάντα του Διογένη, με διακατέχει μια περίεργη αίσθηση πληρότητας, κάτι σαν μια αίσθηση ότι η σημερινή μου μέρα έχει γεμίσει. Είναι ακόμα μεσημέρι, ωστόσο δεν έχω διάθεση να κάνω πολλά πράγματα για σήμερα. Αργά-αργά θα κινηθώ προς το νότο, συνεχίζοντας την πορεία μου στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
- To Gerze, η παλιά Καρούσα.
Το απόγευμα, ανακαλύπτω πάλι τον εαυτό μου να σέρνεται σε μια μεγάλη ανηφόρα. Ο δρόμος απομακρύνεται από τη θάλασσα για να σκαρφαλώσει στο επόμενο βουνό. Πού θα πάει, θα τελειώσει κάποτε και αυτή η ανηφόρα, τόσες πολλές και δύσκολες έχω ήδη ανέβει που καμία ανηφόρα πια δεν με πτοεί. Όμως διαπιστώνω ότι δεν θα τελειώσει σήμερα... Αποφασίζω να ολοκληρώσω τη μέρα αυτή στήνοντας τη σκηνή μου σε ένα ξέφωτο δίπλα στο δρόμο, σε μια συστάδα πεύκων.
Νερό έχω πάρει από μία πηγή πριν από λίγο. Αρχίζω με τις πάγιες ιεροτελεστίες του πλυσίματος και του μαγειρέματος. Ο δρόμος έχει ελάχιστη κίνηση, ενώ δυο κοντινά σπίτια μού δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας. Η Σινώπη είναι μια γραφική πόλη και με σημαντικά αξιοθέατα, τόσο ώστε μού δημιούργησε μία επιθυμία να μείνω μία ημέρα σε αυτό το μέρος. Και όμως, υπάρχει μέσα μου κάποια ανησυχία μετά την δύσκολη διαδρομή των τελευταίων δέκα ημερών, μήπως δεν κατορθώσω να βρίσκομαι στις 15 Ιουλίου στην Κολχίδα στο ραντεβού με την Αργώ.
Στην Σινώπη βρήκα ένα ποδηλατάδικο, όπου προμηθεύτηκα τακάκια φρένων προς αντικατάσταση αυτών που έφθειρα στους δύσκολους δρόμους. Κατάφερα να ολοκληρώσω ένα κρίσιμο κομμάτι του ταξιδιού, αντιμετωπίζοντας σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες και κινδύνους. Ήδη δύο φορές κινδύνεψα σοβαρά στο δρόμο από φορτηγό που ερχόταν ίσια καταπάνω μου στο αντίθετο ρεύμα και χρειάστηκε αμέσως να βγω από το δρόμο για να γλιτώσω το τομάρι μου.
Κατά τις πληροφορίες μου, μετά τη Σινώπη τελειώνουν τα μεγάλα βουνά και ο δρόμος μου θα γίνει σχεδόν επίπεδος. Από αύριο αρχίζει το τελευταίο κομμάτι της μετάβασής μου στην Κολχίδα. Με την επιφύλαξη του καιρού, ελπίζω ότι ο δρόμος μου θα γίνει πιο εύκολος. Αυτή είναι μια προοπτική που με γεμίζει ευτυχία!
Χωρίς να το θέλω απόψε εξέθεσα τον εαυτό μου σε κίνδυνο από τα άγρια ζώα. Θα πρέπει στο εξής να είμαι πιο προσεκτικός και να φροντίζω να διανυκτερεύω σε προστατευμένα μέρη. Χθες ήταν προχωρημένο απόγευμα, όταν κυλούσα σε μια κατάφυτη και απομονωμένη περιοχή. Ενώ ολόκληρη η χώρα μαστίζεται από μία χαρακτηριστική οικοδομική αναρχία, μού έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι δεν συναντούσα χωριά ή σπίτια. Αυτό συνέβαινε επειδή βρισκόμουν στην προστατευμένη περιοχή του Sarikum, έναν γνωστό υγρότοπο για τη σημασία που έχει για τα πουλιά και τα ζώα. Πράγματι η έλλειψη κτισμάτων ειδικά σε αυτόν τον χώρο είναι πρωτοφανής. Κυλούσα για μερικές ώρες σε ένα τοπίο, όπου παραδόξως δεν συναντούσα κτίσματα, κάτι που θα ήταν αναμενόμενο καθώς συμβαίνει απανταχού αυτής της χώρας. Βρήκα ένα σημείο να στήσω τη σκηνή μου μέσα στο δάσος, χωρίς κανείς να με αντιληφθεί, στην ερημιά. Αλλά νομίζω ότι αυτή την πρακτική δεν θα την εφαρμόσω ξανά, καθώς δεν υπάρχει λόγος να εκτίθεμαι σε τέτοιο κίνδυνο.
Μέσα στον βιότοπο υπάρχουν μόνο μαντριά με αγελάδες. Μερικοί βοσκοί περνούν με τα κοπάδια, ξεκινώντας για την πρωινή βοσκή. Ο χώρος είναι ήσυχος. Ένα παγκάκι είναι ένα εξαιρετικό σημείο για το πρόγευμα.
Σήμερα, καθώς πλησιάζω την πόλη της Σινώπης, νιώθω σαν ένας προσκυνητής που πλησιάζει σε μία από τις Μέκκες του ταξιδιού του: τον ανδριάντα του Διογένη. Πλησιάζω στην γενέτειρα πόλη αυτού του φιλόσοφου, που μετά από τόσους αιώνες δεν τον έχει ξεχάσει.
Μπορώ να πω ότι η Σινώπη είναι η πιο όμορφη παραθαλάσσια πόλη που έχω συναντήσει στο ταξίδι μου. Μια μικρή πόλη με πληθυσμό μικρότερο των 50.000 κατοίκων, με πλακόστρωτα δρομάκια, σε μια εξαιρετική τοποθεσία. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά επάνω στο λαιμό μιας χερσονήσου μερικών χιλιομέτρων βυθισμένης στο μπλε του απέραντου Πόντου.
Μια παφλαγονική πόλη με ιστορία που χάνεται στο βάθος του χρόνου, πρωτοαναφέρεται ως το λιμάνι των Χετταίων Sinuwa. Οι Μιλήσιοι επανίδρυσαν την πόλη τον 7ο αιώνα, όπως αναφέρουν ο Ξενοφών στην Ανάβαση (ο οποίος και πρώτος αναφέρει ως "Πόντο" την περιοχή ανατολικώς του Άλυος), ο Στράβων και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης. Ο Ηρόδοτος έγραψε ότι η Σινώπη ωφελήθηκε πολύ ως λιμάνι στον Πόντο στην απόληξη ενός δρόμου καραβανιών από τα υψίπεδα του Ευφράτη - ένα μέρος όπου φιλοδοξώ να βρεθώ μετά από καιρό - σημαντική μαρτυρία για την εποχή εκείνη, που φανερώνει ότι ήδη υπήρχαν μεταφορικές οδοί από την κεντρική Μικρασία προς τον Πόντο. Οι Σινωπείς ανέπτυξαν ισχυρή οικονομία, με δικά τους νομίσματα και ίδρυσαν περαιτέρω αποικίες στον Πόντο. Η πόλη διέφυγε την περσική κυριαρχία ως τον 4ο αι. και από το 183 π.Χ. ο Φαρνάκης Α΄ την κατέστησε πρωτεύουσα του Βασιλείου του Πόντου. Το 70 π.Χ. προσαρτάται στη Ρώμη από τον Λούκουλο. Ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ γεννήθηκε και θάφτηκε εδώ, ενώ επίσης η Σινώπη ήταν η γενέθλια πόλη του φιλόσοφου Διογένη και του αττικού ποιητή Διφίλου. Πέρασε στην "ανατολική Ρώμη", στους βυζαντινούς, στην Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας μετά τη λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, στους Σελτζούκους στο Σουλτανάτο του Ρουμ, στους Οθωμανούς το 1458. Στις 30 Νοεμβρίου 1853 κατά τη μεγάλη ναυμαχία της Σινώπης, 11 ρωσικά πλοία κατέστρεψαν τον Οθωμανικό στόλο, με αποτέλεσμα η Γαλλία και η Αγγλία να κηρύξουν τον πόλεμο στη Ρωσία. Στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ είχαν στη Σινώπη μια στρατιωτική βάση πληροφοριών, η οποία έκλεισε το 1992.
Μετά τον ανδριάντα του Διογένη, με διακατέχει μια περίεργη αίσθηση πληρότητας, κάτι σαν μια αίσθηση ότι η σημερινή μου μέρα έχει γεμίσει. Είναι ακόμα μεσημέρι, ωστόσο δεν έχω διάθεση να κάνω πολλά πράγματα για σήμερα. Αργά-αργά θα κινηθώ προς το νότο, συνεχίζοντας την πορεία μου στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
Το απόγευμα, ανακαλύπτω πάλι τον εαυτό μου να σέρνεται σε μια μεγάλη ανηφόρα. Ο δρόμος απομακρύνεται από τη θάλασσα για να σκαρφαλώσει στο επόμενο βουνό. Πού θα πάει, θα τελειώσει κάποτε και αυτή η ανηφόρα, τόσες πολλές και δύσκολες έχω ήδη ανέβει που καμία ανηφόρα πια δεν με πτοεί. Όμως διαπιστώνω ότι δεν θα τελειώσει σήμερα... Αποφασίζω να ολοκληρώσω τη μέρα αυτή στήνοντας τη σκηνή μου σε ένα ξέφωτο δίπλα στο δρόμο, σε μια συστάδα πεύκων.
Νερό έχω πάρει από μία πηγή πριν από λίγο. Αρχίζω με τις πάγιες ιεροτελεστίες του πλυσίματος και του μαγειρέματος. Ο δρόμος έχει ελάχιστη κίνηση, ενώ δυο κοντινά σπίτια μού δίνουν ένα αίσθημα ασφάλειας. Η Σινώπη είναι μια γραφική πόλη και με σημαντικά αξιοθέατα, τόσο ώστε μού δημιούργησε μία επιθυμία να μείνω μία ημέρα σε αυτό το μέρος. Και όμως, υπάρχει μέσα μου κάποια ανησυχία μετά την δύσκολη διαδρομή των τελευταίων δέκα ημερών, μήπως δεν κατορθώσω να βρίσκομαι στις 15 Ιουλίου στην Κολχίδα στο ραντεβού με την Αργώ.
Στην Σινώπη βρήκα ένα ποδηλατάδικο, όπου προμηθεύτηκα τακάκια φρένων προς αντικατάσταση αυτών που έφθειρα στους δύσκολους δρόμους. Κατάφερα να ολοκληρώσω ένα κρίσιμο κομμάτι του ταξιδιού, αντιμετωπίζοντας σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες και κινδύνους. Ήδη δύο φορές κινδύνεψα σοβαρά στο δρόμο από φορτηγό που ερχόταν ίσια καταπάνω μου στο αντίθετο ρεύμα και χρειάστηκε αμέσως να βγω από το δρόμο για να γλιτώσω το τομάρι μου.
Κατά τις πληροφορίες μου, μετά τη Σινώπη τελειώνουν τα μεγάλα βουνά και ο δρόμος μου θα γίνει σχεδόν επίπεδος. Από αύριο αρχίζει το τελευταίο κομμάτι της μετάβασής μου στην Κολχίδα. Με την επιφύλαξη του καιρού, ελπίζω ότι ο δρόμος μου θα γίνει πιο εύκολος. Αυτή είναι μια προοπτική που με γεμίζει ευτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου