Χρόνος: 05:50, απόσταση: 97 χλμ., συνολική ανάβαση: 993μ., ελάχιστο υψόμ.: 0μ., μέγιστο υψόμ.: 101μ.
- Τι γίνεται στη γειτονιά; - Ώρα 07:00 το πρωί στα Σούρμενα.
- Επιχειρηματικό δαιμόνιο - Ένα μνημείο αφιερωμένο σε έναν πιλότο που καταγόταν από τα Σούρμενα προσφέρεται για καφετέρια στην άκρη του δρόμου. Μερικές πλαστικές ομπρέλες, τραπέζια και καρέκλες και η μπίζνα έτοιμη. Όπως στην Ελλάδα δηλαδή.
Ο καιρός έχει αλλάξει. Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα - υπάρχει βαριά συννεφιά και όταν δεν βρέχει... ψιχαλίζει. Είναι φανερό ότι έρχονται μέρες βροχής. Μετά από τόσο καιρό χωρίς βροχές σε αυτά ειδικά τα μέρη, νιώθω ιδιαίτερα τυχερός. Είμαι λοιπόν και ψυχολογικά έτοιμος να αντιμετωπίσω τον καιρό τις μέρες που έρχονται.
- Φουντουκιές και παλιά σπίτια.
- Πράσινος κόσμος - Φουντούκια, τσάι, κήποι - και σπίτια. Σπίτια πάντα και παντού. Θαρρείς πως δεν υπάρχει σπιθαμή γης χωρίς ανθρώπους.
- Η εποχή του τσαγιού - Βρισκόμαστε στη δεύτερη συγκομιδή, από τις τρεις που γίνονται κάθε καλοκαίρι.
- Μπουγάδα στο ποτάμι.
Μόλις φτάνω στο κέντρο του Rize (παλιό Ρίζαιον) και σταματώ το ποδήλατό μου σε μια άκρη, έρχεται προς το μέρος μου ένας πολύ εξυπηρετικός κύριος, που με ρωτά αν θέλω κάτι. Μιλά καλά γερμανικά. Ευγενικότατος, χωρίς να ζητά τίποτα, θέλει απλώς να βοηθήσει έναν ξένο. Αυτό το έχω ήδη παρατηρήσει: φτάνοντας σε ένα μέρος το μόνο που έχω να κάνω είναι να σταματήσω κάπου και αμέσως κάποιος θα έρθει προς το μέρος σου και μπορείς να πληροφορηθείς για όποια ανάγκη έχεις (πού θα βρεις τρόφιμα, μπαταρίες ή ο,τιδήποτε άλλο).
Εκεί κοντά κάτω από μια γέφυρα παρατηρώ μια ασυνήθιστη σκηνή: ένα παιδί ταΐζει περιστέρια. Αλλά πολλά περιστέρια! Ο φίλος μου εξηγεί ότι με τη ζυγαριά ζυγίζει τους περαστικούς και με το χαρτζιλίκι αυτό αγοράζει τροφή για να ταΐζει τα περιστέρια. Ρωτώ πόσο είναι το χαρτζιλίκι, μού λέει ένα τέταρτο της λίρας, δίνω μισή λίρα, δεν τη δέχεται, θέλει μόνο 25 λεπτά! Αμέσως βάζει κάτω τη ζυγαριά να με ζυγίσει, παρόλο που το αρνούμαι, και η ζυγαριά με βγάζει 75 κιλά. Του λέω να του πει, κλείνοντας το μάτι, ότι η ζυγαριά δείχνει τουλάχιστον πέντε κιλά παραπάνω - διότι εγώ μετά από τόσες μέρες ποδήλατο αποκλείεται να είμαι τόσο! Δεν τού το λέει, αλλά χαμογελάει με νόημα.
- Στο κέντρο του Rize. Το παιδί των περιστεριών
- Το λεωφορείο άργησε. Στην ανατολή αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία. Οι τρεις γυναίκες θα περιμένουν στην ερημιά, στην άκρη του δρόμου.
- Γεύμα με παρέα. Μόλις σε δουν να περνάς, θα σε φωνάξουν για φαγητό. Ψάρια τηγανητά -μετζίτ, τουτέστιν γαύρος τηγανητός- σαλάτα, ψωμί, κρεμμύδι... ό,τι υπάρχει διαθέσιμο.
- Αθήνα (Pazar). Ανθρώπινα κλουβιά. Η αρχιτεκτονική του boxstyle σε όλο της το μεγαλείο: τσιμεντένια κουτιά που ξεχωρίζουν μεταξύ τους από το εξωτερικό χρώμα.
- Δύσκολος καιρός. Βαριά συννεφιά και βροχή στο Pazar, την αρχαία Αθήνα. Τα ποτάμια κατεβάζουν λάσπη από τις Ποντιακές Άλπεις.
Μπαίνοντας στο Ardesen, το ποτάμι Φουρτούνα - κυριολεκτικά όνομα και πράγμα! - κατεβάζει άγρια κόκκινα νερά από τα βουνά του Κατσγκάρ. Δίπλα στη γέφυρα υπάρχει η διασταύρωση για το Τσαμλίχεμσιν. Εκεί ψηλά, στις Ποντιακές Άλπεις, η περιοχή του Ayder είναι ένας διεθνώς φημισμένος χώρος για ορεινή διαβίωση, με θαυμάσιο κλίμα και εντυπωσιακά τοπία. Με τέτοιο καιρό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να πάω εκεί, αλλά περιλαμβάνεται και αυτό στο σχέδιό μου για το ταξίδι της επιστροφής.
Τώρα πια, βρέχει συχνά. Από το μεσημέρι και μετά, φορώντας το αδιάβροχό μου, βρίσκοντας καταφύγιο σε βενζινάδικα και άλλα σημεία, προσπαθώ να προωθηθώ ανατολικά, μέχρι να βραδιάσει και να βρω ένα καλό καταφύγιο. Πράγματι το πετυχαίνω, βρίσκοντας το ισόγειο μιας νεοανεγειρόμενης οικοδομής. Ο χώρος είναι απόμερος και απόλυτα προστατευμένος από τον αέρα και τη βροχή και κανείς δεν θα με αντιληφθεί.
Αφού απολαύσω ένα αναζωογονητικό ντους και ένα χορταστικό βραδυνό, πέφτω για ύπνο, με φόντο τη βροχή να πέφτει αδιάκοπα όλη τη νύχτα στην ποντιακή γη.
Ο καιρός έχει αλλάξει. Σήμερα μαύρος ουρανός σήμερα μαύρη μέρα - υπάρχει βαριά συννεφιά και όταν δεν βρέχει... ψιχαλίζει. Είναι φανερό ότι έρχονται μέρες βροχής. Μετά από τόσο καιρό χωρίς βροχές σε αυτά ειδικά τα μέρη, νιώθω ιδιαίτερα τυχερός. Είμαι λοιπόν και ψυχολογικά έτοιμος να αντιμετωπίσω τον καιρό τις μέρες που έρχονται.
Μόλις φτάνω στο κέντρο του Rize (παλιό Ρίζαιον) και σταματώ το ποδήλατό μου σε μια άκρη, έρχεται προς το μέρος μου ένας πολύ εξυπηρετικός κύριος, που με ρωτά αν θέλω κάτι. Μιλά καλά γερμανικά. Ευγενικότατος, χωρίς να ζητά τίποτα, θέλει απλώς να βοηθήσει έναν ξένο. Αυτό το έχω ήδη παρατηρήσει: φτάνοντας σε ένα μέρος το μόνο που έχω να κάνω είναι να σταματήσω κάπου και αμέσως κάποιος θα έρθει προς το μέρος σου και μπορείς να πληροφορηθείς για όποια ανάγκη έχεις (πού θα βρεις τρόφιμα, μπαταρίες ή ο,τιδήποτε άλλο).
Εκεί κοντά κάτω από μια γέφυρα παρατηρώ μια ασυνήθιστη σκηνή: ένα παιδί ταΐζει περιστέρια. Αλλά πολλά περιστέρια! Ο φίλος μου εξηγεί ότι με τη ζυγαριά ζυγίζει τους περαστικούς και με το χαρτζιλίκι αυτό αγοράζει τροφή για να ταΐζει τα περιστέρια. Ρωτώ πόσο είναι το χαρτζιλίκι, μού λέει ένα τέταρτο της λίρας, δίνω μισή λίρα, δεν τη δέχεται, θέλει μόνο 25 λεπτά! Αμέσως βάζει κάτω τη ζυγαριά να με ζυγίσει, παρόλο που το αρνούμαι, και η ζυγαριά με βγάζει 75 κιλά. Του λέω να του πει, κλείνοντας το μάτι, ότι η ζυγαριά δείχνει τουλάχιστον πέντε κιλά παραπάνω - διότι εγώ μετά από τόσες μέρες ποδήλατο αποκλείεται να είμαι τόσο! Δεν τού το λέει, αλλά χαμογελάει με νόημα.
Μπαίνοντας στο Ardesen, το ποτάμι Φουρτούνα - κυριολεκτικά όνομα και πράγμα! - κατεβάζει άγρια κόκκινα νερά από τα βουνά του Κατσγκάρ. Δίπλα στη γέφυρα υπάρχει η διασταύρωση για το Τσαμλίχεμσιν. Εκεί ψηλά, στις Ποντιακές Άλπεις, η περιοχή του Ayder είναι ένας διεθνώς φημισμένος χώρος για ορεινή διαβίωση, με θαυμάσιο κλίμα και εντυπωσιακά τοπία. Με τέτοιο καιρό φυσικά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να πάω εκεί, αλλά περιλαμβάνεται και αυτό στο σχέδιό μου για το ταξίδι της επιστροφής.
Τώρα πια, βρέχει συχνά. Από το μεσημέρι και μετά, φορώντας το αδιάβροχό μου, βρίσκοντας καταφύγιο σε βενζινάδικα και άλλα σημεία, προσπαθώ να προωθηθώ ανατολικά, μέχρι να βραδιάσει και να βρω ένα καλό καταφύγιο. Πράγματι το πετυχαίνω, βρίσκοντας το ισόγειο μιας νεοανεγειρόμενης οικοδομής. Ο χώρος είναι απόμερος και απόλυτα προστατευμένος από τον αέρα και τη βροχή και κανείς δεν θα με αντιληφθεί.
Αφού απολαύσω ένα αναζωογονητικό ντους και ένα χορταστικό βραδυνό, πέφτω για ύπνο, με φόντο τη βροχή να πέφτει αδιάκοπα όλη τη νύχτα στην ποντιακή γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου