Χρόνος: 07:40, απόσταση: 123 χλμ., συνολική ανάβαση: 1188μ., ελάχιστο υψόμ.: 916μ., μέγιστο υψόμ.: 1500μ.
Ξυπνώ νωρίς, όταν ξημερώνει, αλλά παίρνω έναν υπνάκο ακόμη, καθώς θέλω να δώσω στο σώμα μου άφθονη ξεκούραση. Στο ήσυχο πρωινό, ετοιμάζομαι σιγά-σιγά. Στα διπλανά δέντρα υπάρχουν άγρια μήλα και κόκκινα κορόμηλα, πολύ νόστιμα. Τα κουκούτσια τους θα προστεθούν στα "λάφυρα" που θα φέρω πίσω στην πατρίδα μου, ως πηγές φυσικών ποικιλιών. Τέτοια φυτά, που αποτελούν παραδοσιακές φυσικές ποικιλίες, είναι μέρος του πολύτιμου γενετικού φυσικού κεφαλαίου. Κάτι ανάλογο παρατήρησα και στα βερύκοκα του Έρζιντζαν, τα οποία θα έλεγα ότι ήταν τα ίδια στην εμφάνιση και στη γεύση με μια παλιά ποικιλία βερύκοκου που υπήρχε στα μέρη μου, ένα πολύ νόστιμο βερύκοκο - για το οποίο πήρα την πληροφορία ότι πολλαπλασιάζεται χωρίς εμβολιασμό, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για αρχαία φυσική ποικιλία.
- Στους κάμπους της Λυκαονίας. Πηγάδι με νερό καταμεσής στον κάμπο.
- Επίγειοι παράδεισοι. Άφθονα νερά, ήσυχοι δρόμοι, χώροι ανάπαυσης δίπλα στο δρόμο, φιλόξενα χωριά, πλούσια κτήματα με φρούτα και λαχανικά, συνθέτουν μια εικόνα ενός προσιτού αγροτικού κόσμου ιδανικού για τον ταξιδιώτη.
- Στα χνάρια ενός αποστόλου. Μια ομάδα 10 Βέλγων αποφάσισαν να επαναλάβουν με ποδήλατο τη διαδρομή του αποστόλου Παύλου από την Αλικαρνασσό μέχρι την Αντιόχεια. Ζηλεύω: με ένα τέτοιο συνοδευτικό αυτοκίνητο, οπωσδήποτε είναι πολύ πιο εύκολο!
- Κόκκινη μάνα - Έξω στο μεγάλο δρόμο. Μια γυναίκα, τρία παιδιά, ένα κάρρο.
- Η χώρα των γουρουνιών. Ένα μεγάλο αγριογούρουνο σκοτωμένο από φορτηγό. Το φαγητό του γουρουνιού απαγορεύεται από τη θρησκεία και τα γουρούνια εγκαταλείπονται στις άκρες των δρόμων.
- Η χώρα των γαϊδουριών. Ο γάιδαρος είναι το βασικό μεταφορικό μέσο σε αυτά τα μέρη.
Τα μέρη είναι πανέμορφα. Ανάμεσα στα διαδοχικά χωριά υπάρχουν κτήματα με φρούτα και λαχανικά και οι ντόπιοι τα πωλούν σε παραπήγματα στην άκρη του δρόμου. Συνεχώς με φωνάζουν για να μου χαρίσουν φρούτα. Το τρέιλερ είναι γεμάτο, και αρνούμαι άλλα γιατί δεν χωρά! Τα φρούτα είναι κυρίως μήλα και ροδάκινα, αλλά επίσης υπάρχουν πεπόνια, καρπούζια, ντομάτες, πιπεριές κλπ. Οι άνθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι και με φωνάζουν, αλλά εάν σταματούσα στον καθένα που με φωνάζει δεν θα έκανα ούτε τα μισά χιλιόμετρα σήμερα...
- Στη λίμνη του Egirdir. Κτήματα με μήλα, ροδάκινα, βερύκοκα και άλλα φρούτα και λαχανικά στις όχθες της λίμνης.
- Τα μήλα μιας Εύας. Όπου σταματώ, άνθρωποι κάθε λογής έρχονται και μού προσφέρουν φρούτα. Η φιλικότητα των ανθρώπων ξεπερνά τη φαντασία.
- Παιχνίδι στη λίμνη. Στην όχθη της λίμνης μια ομάδα παιδιών φωνάζουν προς το μέρος μου.
- Ένα ψάρι για τον τουρίστα. Το ψάρι σπαρταρά στα χέρια τους. Αν μπορούσα να το μαγειρέψω απόψε, ευχαρίστως θα έδινα περισσότερα από τις λίγες λίρες που ζητούν.
- Αποξηραμένες μελιτζάνες, έτοιμες για αποθήκευση. Τον χειμώνα θα γίνουν γεμιστές.
- Απόγευμα στη λίμνη. Ένα ήσυχο παγκάκι στην είσοδο του Egirdir προσφέρεται για την στάση του ταξιδιώτη.
Το Egirdir είναι μια όμορφη πόλη, στην όχθη της ομώνυμης λίμνης. Η παλιά ονομασία της πόλης ήταν "Εγριντίρ", από παραφθορά της παλιάς ελληνικής ονομασίας της "Ακρωτήρι", αλλά επειδή στα τουρκικά δυστυχώς "εγριντίρ" σημαίνει απατεώνας, το 1980 λέει άλλαξαν την ονομασία σε "Εγιρντίρ" που σημαίνει κάτι για κάποιο λουλούδι.
Ένας δρόμος συνδέει την πόλη με ένα γραφικό νησάκι και το μέρος θυμίζει έντονα την Καστοριά. Το νησάκι είναι πολύ όμορφο αυτή την απογευματινή ώρα. Το νησί λέγεται Γεσίλ Αντά δηλ. Πράσινο Νησί, ενώ παλιότερα λεγόταν Νις (προφανώς από το Νήσος ή Νησί) και μέχρι το 1923 κατοικούνταν από μια ελληνική κοινότητα που ζούσε σε αρχοντικά από πέτρα και ξύλο.
- Το νησάκι Yesilada (Πράσινο Νησί) επικοινωνεί με το Egirdir με μία τεχνητή χερσόνησο και θυμίζει το νησί της Καστοριάς.
Η θέα στη λίμνη και τα γύρω βουνά είναι εξαιρετική. Η ακτή είναι γεμάτη ταβέρνες. Διάφορες ευωδιές από μαγειρεμένα ψάρια έρχονται στα ρουθούνια μου. Η ώρα είναι κάπως περασμένη, αλλά δυστυχώς δεν θέλω με τίποτα να διακινδυνεύσω μια διαμονή σε αυτές τις τουριστικές πανσιόν. Διέρχομαι από το πλήθος, αδιαφορώντας για τους "κράχτες" των μαγαζιών που μόλις σε μυριστούν ως ξένο μόνο που δεν κρέμονται από τον γιακά σου και φέρνω τον σύντομο γύρο του μικρού νησιού.
- Μια εγκατελειμένη εκκλησία του Αγίου Στεφάνου υπάρχει στο νησάκι του Yesilada.
- Το πάτωμα και αυτής της εκκλησίας είναι κατασκαμμένο, τόσο ώστε... το απομάκρυναν.
Κοντεύει να σουρουπώσει καθώς βγαίνω από την πόλη προσπαθώντας να βρω μέρος για τη νύχτα. Απόψε θα διανυκτερεύσω σε ένα όχι ελκυστικό μέρος, δίπλα στο δρόμο προς την Σπάρτη. Δεν πειράζει, γιατί είναι ένα απόμερο μέρος και κανείς δεν θα με ενοχλήσει. Προς τα ανατολικά, όταν νυχτώσει φαίνονται τα φώτα του Εγιρντίρ, στην άκρη της λίμνης του.
Ξυπνώ νωρίς, όταν ξημερώνει, αλλά παίρνω έναν υπνάκο ακόμη, καθώς θέλω να δώσω στο σώμα μου άφθονη ξεκούραση. Στο ήσυχο πρωινό, ετοιμάζομαι σιγά-σιγά. Στα διπλανά δέντρα υπάρχουν άγρια μήλα και κόκκινα κορόμηλα, πολύ νόστιμα. Τα κουκούτσια τους θα προστεθούν στα "λάφυρα" που θα φέρω πίσω στην πατρίδα μου, ως πηγές φυσικών ποικιλιών. Τέτοια φυτά, που αποτελούν παραδοσιακές φυσικές ποικιλίες, είναι μέρος του πολύτιμου γενετικού φυσικού κεφαλαίου. Κάτι ανάλογο παρατήρησα και στα βερύκοκα του Έρζιντζαν, τα οποία θα έλεγα ότι ήταν τα ίδια στην εμφάνιση και στη γεύση με μια παλιά ποικιλία βερύκοκου που υπήρχε στα μέρη μου, ένα πολύ νόστιμο βερύκοκο - για το οποίο πήρα την πληροφορία ότι πολλαπλασιάζεται χωρίς εμβολιασμό, πράγμα που σημαίνει ότι πρόκειται για αρχαία φυσική ποικιλία.
Τα μέρη είναι πανέμορφα. Ανάμεσα στα διαδοχικά χωριά υπάρχουν κτήματα με φρούτα και λαχανικά και οι ντόπιοι τα πωλούν σε παραπήγματα στην άκρη του δρόμου. Συνεχώς με φωνάζουν για να μου χαρίσουν φρούτα. Το τρέιλερ είναι γεμάτο, και αρνούμαι άλλα γιατί δεν χωρά! Τα φρούτα είναι κυρίως μήλα και ροδάκινα, αλλά επίσης υπάρχουν πεπόνια, καρπούζια, ντομάτες, πιπεριές κλπ. Οι άνθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι και με φωνάζουν, αλλά εάν σταματούσα στον καθένα που με φωνάζει δεν θα έκανα ούτε τα μισά χιλιόμετρα σήμερα...
Το Egirdir είναι μια όμορφη πόλη, στην όχθη της ομώνυμης λίμνης. Η παλιά ονομασία της πόλης ήταν "Εγριντίρ", από παραφθορά της παλιάς ελληνικής ονομασίας της "Ακρωτήρι", αλλά επειδή στα τουρκικά δυστυχώς "εγριντίρ" σημαίνει απατεώνας, το 1980 λέει άλλαξαν την ονομασία σε "Εγιρντίρ" που σημαίνει κάτι για κάποιο λουλούδι.
Ένας δρόμος συνδέει την πόλη με ένα γραφικό νησάκι και το μέρος θυμίζει έντονα την Καστοριά. Το νησάκι είναι πολύ όμορφο αυτή την απογευματινή ώρα. Το νησί λέγεται Γεσίλ Αντά δηλ. Πράσινο Νησί, ενώ παλιότερα λεγόταν Νις (προφανώς από το Νήσος ή Νησί) και μέχρι το 1923 κατοικούνταν από μια ελληνική κοινότητα που ζούσε σε αρχοντικά από πέτρα και ξύλο.
Η θέα στη λίμνη και τα γύρω βουνά είναι εξαιρετική. Η ακτή είναι γεμάτη ταβέρνες. Διάφορες ευωδιές από μαγειρεμένα ψάρια έρχονται στα ρουθούνια μου. Η ώρα είναι κάπως περασμένη, αλλά δυστυχώς δεν θέλω με τίποτα να διακινδυνεύσω μια διαμονή σε αυτές τις τουριστικές πανσιόν. Διέρχομαι από το πλήθος, αδιαφορώντας για τους "κράχτες" των μαγαζιών που μόλις σε μυριστούν ως ξένο μόνο που δεν κρέμονται από τον γιακά σου και φέρνω τον σύντομο γύρο του μικρού νησιού.
Κοντεύει να σουρουπώσει καθώς βγαίνω από την πόλη προσπαθώντας να βρω μέρος για τη νύχτα. Απόψε θα διανυκτερεύσω σε ένα όχι ελκυστικό μέρος, δίπλα στο δρόμο προς την Σπάρτη. Δεν πειράζει, γιατί είναι ένα απόμερο μέρος και κανείς δεν θα με ενοχλήσει. Προς τα ανατολικά, όταν νυχτώσει φαίνονται τα φώτα του Εγιρντίρ, στην άκρη της λίμνης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου