Χρόνος: 07:21, απόσταση: 95 χλμ., συνολική ανάβαση: 694μ., ελάχιστο υψόμ.: 2μ., μέγιστο υψόμ.: 90μ.
Μόλις βγαίνω στο δρόμο - ώρα 06:25 το πρωί - συναντώ στην άκρη του δρόμου έναν τοπικό ποδηλάτη, που πηγαίνει με τα πόδια κουβαλώντας το ποδήλατό του με σκασμένο το πίσω λάστιχο. Αμέσως άρχεται η συνεδρίασις, επιτόπου. Έχει κάτι κολλητικά μαζί του, αλλά η κόλλα του είναι προ πολλού χαλασμένη, και επίσης δεν έχει τρόμπα. Ελπίζω φίλε μου να πήρες το μάθημά σου. Σε δέκα λεπτά είναι έτοιμος. Με καλεί κάπου παρακάτω στο δρόμο για φαγητό. Συμβαίνει να είμαι ήδη γεμάτος και σφόδρα ορεξάτος, και ο δρόμος προς την ανατολή με περιμένει.
- Η πρώτη επισκευή ποδηλάτου της ημέρας δεν έχει να κάνει με το δικό μου ποδήλατο.
- Ένα από τα πολλά ποτάμια της περιοχής.
- Πρωινό στην Οινόη - Ένας σκύλος απολαμβάνει το πρωινό του μπάνιο στην παραλία της Οινόης (Unye).
- Σε μια παραλία της Οινόης.
- Η είσοδος στη Φάτσα
- Ένα παλιό πέτρινο κτίριο λειτουργεί ως τζαμί.
- Στο Bolaman, το αρχαίο Πολεμώνιον.
Μετά από το Bolaman με το ωραίο του λιμανάκι, αφήνω δεξιά τον κεντρικό δρόμο προς Κοτύωρα, κατευθυνόμενος προς τα βορειοανατολικά. Ο λόγος της παράκαμψης είναι συγκεκριμένος: έχω ως επόμενο στόχο το Ακρωτήριο του Ιάσονα.
Ο δρόμος ανεβοκατεβαίνει κοντά στην ακτή, μέσα από ένα εκπληκτικό τοπίο, στο οποίο δυο χρώματα κυριαρχούν, το πράσινο των κατάφυτων βουνών και το μπλε του Πόντου. Τα μέρη αυτά θυμίζουν τροπικούς παραδείσους, μέρη ιδανικά για διακοπές, με μικρές απόμερες παραλίες, μαγαζάκια, και όχι ιδιαίτερα πολλά σπίτια και οικισμούς.
- Παραδεισένια μέρη - Μακριά από τον κεντρικό δρόμο, ακολουθώντας τον παλιό δρόμο προς Κοτύωρα.
Σε μια στροφή του δρόμου, αντικρύζω αριστερά το κτίσμα, το οποίο έχω δει σε φωτογραφίες. Σε λίγο βλέπω την πινακίδα για το Ιασώνειο Άκρο.
- Η άφιξη στο Ακρωτήριο του Ιάσονα - Στο Ακρωτήριο του Ιάσονα (Yasun Burnu) κατά το μύθο σταμάτησαν ο Ιάσονας και η Μήδεια κατά την επιστροφή στην Ιωλκό και ίδρυσαν ιερό. Κατά μαρτυρίες, εκεί λατρεύονταν ο Ιάσων ως προστάτης των ναυτικών.
- Μνημείο με ανάγλυφη παράσταση - ο Ιάσονας παίρνει το Χρυσόμαλλο Δέρας παρακολουθούμενος από τη Μήδεια και τον Αιήτη - και περίληψη του μύθου στα τουρκικά και στα αγγλικά.
- Η Εκκλησία του Ιάσονα (Yason Kilisesi) - Σύμφωνα με μαρτυρίες, στα τέλη του 19ου αιώνα και στα ερείπια του αρχαίου ιερού του Ιάσονα χτίστηκε χριστιανική βασιλική με τρούλλο, αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο ή Φωκά. Πριν από δέκα χρόνια ήταν μισοερειπωμένη, προσφάτως ανακαινίστηκε από το τουρκικό υπουργείο πολιτισμού, ενώ υπάρχει και φύλακας.
- Το βασίλειο του μπλε και του πράσινου - Στην οργιαστική φύση της περιοχής προς την Βόωνα Άκρα (Cam Burnu).
- Μια πρώτη άποψη της Νήσου των Κυλίκων (Hoynat Kale Adasi), στο απέραντο γαλάζιο του Πόντου.
- Πηγές κατεβάζουν εξαιρετικά νερά από τα βουνά.
- Η Νήσος των Κυλίκων. Οι ντόπιοι τη λένε και Vona (από την αρχαία Βόωνα Άκρα).
Αφού περάσω μία ώρα τουλάχιστον περιβιαβάζοντας το χαρακτηριστικό τοπίο του Ακρωτηρίου του Ιάσονα, για μερικές ώρες ακόμα θα κυλώ στα καταπράσινα τοπία της περιοχής, μέχρι που θα διαπιστώσω ότι πλησιάζει η νύχτα και γι΄ αυτό θα πρέπει να βρω το μέρος όπου θα διανυκτερεύσω. Δεν αργώ να βρω ένα κατάλληλο μέρος, που αγναντεύει τη θάλασσα, δίπλα σε μερικά σπίτια, με βρύση και ίσιο μέρος για τη σκηνή μου. Μόλις έχω τελειώσει το φαγητό μου, έρχονται προς το μέρος μου ένας άντρας με το γιο του. Αυτό ήταν, με αντιλήφθηκαν.
Η εκδήλωση της βραδιάς θα κρατήσει μέχρι τα μεσάνυχτα. Έξω από το διπλανό τριώροφο σπίτι υπάρχει ένα καθιστικό, όπως συνηθίζεται, το οποίο χρησιμοποιείται για τις συναντήσεις της γειτονιάς. Εκεί θα μαζευτεί κόσμος, μικροί μεγάλοι, έχοντας απόψε ως κεντρικό θέμα την παρουσία μου. Και οι δυο πλευρές θέλουν να μάθουν ιστορίες της άλλης. Θα έρθουν άπειρα τσάγια, καφέδες, ποτά, γλυκά, αϊράν, μέχρι και μια τούρτα γενεθλίων, διότι κάποια κυρία συμβαίνει να έχει τα γενέθλιά της. Η γλώσσα συνεννόησης θα είναι τα γερμανικά - καθώς ένας κύριος με τη γυναίκα του έχουν δουλέψει στη Γερμανία παλιά και θυμούνται τη γλώσσα "τσατ πατ" όπως ακριβώς λέγεται στα τούρκικα - μέχρι τη στιγμή που θα έρθει στην παρέα μια νέα γυναίκα που ξέρει πολύ καλά αγγλικά. Εργάζεται στο πανεπιστήμιο, και πήγαν δίπλα και την ειδοποίησαν να έρθει ως μεταφραστής!
Στο μεταξύ βέβαια θα φτιάξω και το ποδήλατο του πιτσιρικά, που είναι τρύπιο και έχει χαλασμένα φρένα. Ο πιτσιρικάς το αρπάζει και εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι, με τους γονείς του να τον φωνάζουν να γυρίσει. Η μια ιστορία διαδέχεται την άλλη, οι ώρες περνούν χωρίς να το καταλαβαίνεις, και όταν πάει δώδεκα δηλώνω περιχαρής ότι είμαι κουρασμένος και νυστάζω... Το ταξίδι με ποδήλατο έχει ένα και μοναδικό μειονέκτημα: αν δεν φας καλά και αν δεν κοιμηθείς καλά, την επόμενη μέρα δεν θα είσαι σε τέλεια φόρμα - και αυτό ισχύει μάλλον για κάποιον της ηλικίας μου.
Μόλις βγαίνω στο δρόμο - ώρα 06:25 το πρωί - συναντώ στην άκρη του δρόμου έναν τοπικό ποδηλάτη, που πηγαίνει με τα πόδια κουβαλώντας το ποδήλατό του με σκασμένο το πίσω λάστιχο. Αμέσως άρχεται η συνεδρίασις, επιτόπου. Έχει κάτι κολλητικά μαζί του, αλλά η κόλλα του είναι προ πολλού χαλασμένη, και επίσης δεν έχει τρόμπα. Ελπίζω φίλε μου να πήρες το μάθημά σου. Σε δέκα λεπτά είναι έτοιμος. Με καλεί κάπου παρακάτω στο δρόμο για φαγητό. Συμβαίνει να είμαι ήδη γεμάτος και σφόδρα ορεξάτος, και ο δρόμος προς την ανατολή με περιμένει.
Μετά από το Bolaman με το ωραίο του λιμανάκι, αφήνω δεξιά τον κεντρικό δρόμο προς Κοτύωρα, κατευθυνόμενος προς τα βορειοανατολικά. Ο λόγος της παράκαμψης είναι συγκεκριμένος: έχω ως επόμενο στόχο το Ακρωτήριο του Ιάσονα.
Ο δρόμος ανεβοκατεβαίνει κοντά στην ακτή, μέσα από ένα εκπληκτικό τοπίο, στο οποίο δυο χρώματα κυριαρχούν, το πράσινο των κατάφυτων βουνών και το μπλε του Πόντου. Τα μέρη αυτά θυμίζουν τροπικούς παραδείσους, μέρη ιδανικά για διακοπές, με μικρές απόμερες παραλίες, μαγαζάκια, και όχι ιδιαίτερα πολλά σπίτια και οικισμούς.
Σε μια στροφή του δρόμου, αντικρύζω αριστερά το κτίσμα, το οποίο έχω δει σε φωτογραφίες. Σε λίγο βλέπω την πινακίδα για το Ιασώνειο Άκρο.
Αφού περάσω μία ώρα τουλάχιστον περιβιαβάζοντας το χαρακτηριστικό τοπίο του Ακρωτηρίου του Ιάσονα, για μερικές ώρες ακόμα θα κυλώ στα καταπράσινα τοπία της περιοχής, μέχρι που θα διαπιστώσω ότι πλησιάζει η νύχτα και γι΄ αυτό θα πρέπει να βρω το μέρος όπου θα διανυκτερεύσω. Δεν αργώ να βρω ένα κατάλληλο μέρος, που αγναντεύει τη θάλασσα, δίπλα σε μερικά σπίτια, με βρύση και ίσιο μέρος για τη σκηνή μου. Μόλις έχω τελειώσει το φαγητό μου, έρχονται προς το μέρος μου ένας άντρας με το γιο του. Αυτό ήταν, με αντιλήφθηκαν.
Η εκδήλωση της βραδιάς θα κρατήσει μέχρι τα μεσάνυχτα. Έξω από το διπλανό τριώροφο σπίτι υπάρχει ένα καθιστικό, όπως συνηθίζεται, το οποίο χρησιμοποιείται για τις συναντήσεις της γειτονιάς. Εκεί θα μαζευτεί κόσμος, μικροί μεγάλοι, έχοντας απόψε ως κεντρικό θέμα την παρουσία μου. Και οι δυο πλευρές θέλουν να μάθουν ιστορίες της άλλης. Θα έρθουν άπειρα τσάγια, καφέδες, ποτά, γλυκά, αϊράν, μέχρι και μια τούρτα γενεθλίων, διότι κάποια κυρία συμβαίνει να έχει τα γενέθλιά της. Η γλώσσα συνεννόησης θα είναι τα γερμανικά - καθώς ένας κύριος με τη γυναίκα του έχουν δουλέψει στη Γερμανία παλιά και θυμούνται τη γλώσσα "τσατ πατ" όπως ακριβώς λέγεται στα τούρκικα - μέχρι τη στιγμή που θα έρθει στην παρέα μια νέα γυναίκα που ξέρει πολύ καλά αγγλικά. Εργάζεται στο πανεπιστήμιο, και πήγαν δίπλα και την ειδοποίησαν να έρθει ως μεταφραστής!
Στο μεταξύ βέβαια θα φτιάξω και το ποδήλατο του πιτσιρικά, που είναι τρύπιο και έχει χαλασμένα φρένα. Ο πιτσιρικάς το αρπάζει και εξαφανίζεται μέσα στο σκοτάδι, με τους γονείς του να τον φωνάζουν να γυρίσει. Η μια ιστορία διαδέχεται την άλλη, οι ώρες περνούν χωρίς να το καταλαβαίνεις, και όταν πάει δώδεκα δηλώνω περιχαρής ότι είμαι κουρασμένος και νυστάζω... Το ταξίδι με ποδήλατο έχει ένα και μοναδικό μειονέκτημα: αν δεν φας καλά και αν δεν κοιμηθείς καλά, την επόμενη μέρα δεν θα είσαι σε τέλεια φόρμα - και αυτό ισχύει μάλλον για κάποιον της ηλικίας μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου