Χρόνος: 07:19, απόσταση: 67 χλμ., συνολική ανάβαση: 2063μ., ελάχιστο υψόμ.: 515μ., μέγιστο υψόμ.: 1506μ.
- Από νωρίς το πρωί, η καινούργια μέρα ξεκινά και αυτή μέσα στα φαράγγια.
- Επισφαλής κατοικία. Σπίτια μπορεί να δει κανείς στα πιο απίθανα σημεία.
- Τα πανταχού παρόντα τηλεοπτικά ταψιά. Προφανώς και εδώ η προπαγάνδα εισβάλλει ανελέητη.
Στο πίσω μέρος του τρέιλερ ακούω έναν δυσοίωνο θόρυβο. Το λάστιχο είναι έτοιμο να σπάσει. Επειδή αυτό το λάστιχο δεν έχει μεγάλη πίεση, δεν έχω ρεζέρβα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα πάθαινε κάτι, να όμως που συνέβη. Συναντώ ένα βενζινάδικο και βρίσκω ένα νάυλον σκοινί, με το οποίο δένω το λάστιχο. Σε πρώτη ευκαιρία πρέπει να βρω καινούργιο λάστιχο. Τώρα... το πώς θα βρω κάτι τέτοιο σε αυτές τις ερημιές, είναι μια πολύ καλή ερώτηση.
Κατά τις εννιά η ώρα αρχίζω μια σοβαρή ανάβαση. Πρόκειται για μία ανηφόρα, που θα με βγάλει στη λίμνη του Τόρτουμ, στα 1000 μέτρα ψηλά. Διαπιστώνω ότι σήμερα δεν αισθάνομαι σε φόρμα. Έχω συσσωρεύσει κούραση από τις τελευταίες μέρες σε αυτά τα βουνά, σε συνδυασμό με την έλλειψη άφθονου ύπνου. Θα πρέπει να ξεκουραστώ σε κάποιο ασφαλές μέρος.
Καθώς ανεβαίνω, στα δεξιά μου στην μεγάλη πλαγιά του βουνού ακούγεται ένας θόρυβος ψηλά. Βλέπω να γκρεμίζονται πέτρες. Ευτυχώς συμβαίνει 100 μέτρα πίσω μου, δηλ. μόλις έχω περάσει από το σημείο εκείνο. Αρκετές πέτρες πέφτουν στο οδόστρωμα. Από τη δική μου κατεύθυνση έρχεται φουριόζο ένα φορτηγό. Τού κάνω νόημα από μακριά να προσέξει. Φαίνεται να μην ενοχλείται ιδιαίτερα, με τρόπο που δείχνει ότι ξέρει τι συμβαίνει στον δρόμο αυτό.
- Η λίμνη του Ουζούντερε (Τόρτουμ). Στα 1000 μ. πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, ένας υδάτινος κόσμος μαζεύει τα νερά των μεγάλων βουνών και θα τα οδηγήσει στη Μαύρη Θάλασσα μετά από μια μεγάλη διαδρομή.
Φτάνω στο δυτικό υψίπεδο της λίμνης. Συναντώ μια ομάδα Ολλανδών, που κινούνται με ένα τουριστικό λεωφορειάκι. Παρατηρούν με τα κυάλια όλοι τους ενθουσιασμένοι την ακτή της λίμνης. Τι βλέπετε, παιδιά; Παρατηρούν μαύρους κύκνους, είδος σπανιότατο!
- Στο οικοσύστημα της λίμνης, εκτός από ένα κοπάδι άγριων σκυλιών θα παρατηρηθούν και μαύροι κύκνοι, που αποτελούν σπανιότατο είδος.
Σε μια ερημική διασταύρωση, δυτικά της λίμνης, στρίβω δεξιά κατευθυνόμενος προς το Τσαμλίγιαμάτς, ένα απόμερο ορεινό χωριουδάκι, το οποίο την όποια φήμη του την οφείλει βεβαίως στο μοναστήρι του Oskvank. Πλησιάζει μεσημέρι και δεν αισθάνομαι καλά. Νιώθω κόπωση. Βρίσκω ένα όμορφο σημείο, μια πηγή μέσα σε ένα δασάκι με λεύκες. Το μέρος είναι εντελώς ήσυχο και κατάλληλο για ξεκούραση. Απλώνω το υπόστρωμα και προσπαθώ να κοιμηθώ. Δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ παρά μόνο μισή ώρα. Αιτία είναι η συσσωρευμένη νευρική ένταση. Έχω ανάγκη από ξεκούραση και θα περιμένω τον βραδυνό ύπνο. Πρέπει να κοιμηθώ νωρίς απόψε.
Τα μέρη αυτά είναι ερημικά. Σπάνια αυτοκίνητα, σπάνιοι άνθρωποι. Για το μοναστήρι πρέπει να ανεβώ μια σκληρή ανηφόρα. Παίρνω το ποδήλατο στα χέρια. Πρόκειται για ένα σημείο εξαιρετικά απομονωμένο, μέσα στα ερημικά βουνά. Το υψόμετρό μου δείχνει 1380 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Είναι απολύτως συγκλονιστικό να σκεφθείς πώς τον 10ο αιώνα οι άνθρωποι ήρθαν εδώ πάνω μέσα σε αυτά τα βουνά και κατασκεύασαν αυτό το κτίσμα!
Όταν σχεδίαζα το ταξίδι, έμεινα έκπληκτος όταν συνάντησα τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες του μοναστηριού του Όσκβανκ. Σήμερα που βρίσκομαι στο μέρος αυτό, μένω για δεύτερη φορά έκπληκτος, πραγματικά άναυδος μπροστά στη μεγαλοπρέπεια αυτού του κτίσματος και στην τοποθεσία στην οποία βρίσκεται. Υπάρχουν και άλλα παρόμοια κτίσματα στην ευρύτερη περιοχή, απομεινάρια από τον μεσαίωνα όταν η νοτιοανατολική Μαύρη Θάλασσα περιλαμβάνονταν στην επικράτεια των γεωργιανών βασιλιάδων.
Συναντιέμαι ξανά με τους Ολλανδούς. Με ενημερώνουν ότι δυστυχώς το τουρκικό υπουργείο πολιτισμού έχει κρίνει το κτίσμα ως μη διατηρητέο και συνεπώς το μέλλον του είναι επισφαλές. Κάποια στιγμή μάλιστα ανακοινώθηκε ότι θα γκρεμιστεί. Εάν επρόκειτο για μουσουλμανικό κτίσμα, πιθανόν τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Λυπάμαι στη σκέψη, ότι θα είμαι ένας από τους τελευταίους αυτόπτες μάρτυρες αυτού του μνημείου.
- Το μοναστήρι του Oskvank. Μισοερειπωμένο, χτισμένο το 970μ.χ. από τον Γεωργιανό βασιλιά Δαβίδ και αφιερωμένο στον Άγιο Πρόδρομο, δίνει τις τελευταίες μάχες του με τον Πανδαμάτορα. Ήταν ξακουστό πολιτιστικό κέντρο, ιδίως για την παραγωγή χειρογράφων μέχρι τον 15ο αιώνα.
- Δέκα αιώνες δεν στάθηκαν αρκετοί για τα στοιχεία της φύσης, σε αυτό εδώ το υψόμετρο με τις ακραίες κλιματικές συνθήκες, για να φθείρουν σημαντικά τους περίτεχνους γρανίτες στις προσόψεις του κτιρίου.
- Διακόσμηση σε εσωτερικό κίονα.
- Τα περιστέρια, καθώς και οι γάτες που περιμένουν τα πιτσούνια τους να πέσουν, είναι πλέον οι τελευταίοι ένοικοι του μοναστηριού του Όσκβανκ.
Κατεβαίνοντας στην επιστροφή, ακούω το λάστιχο του τρέιλερ να ξεφουσκώνει με ένα "φφφφφ...". Σκίστηκε πολύ και δεν μπορώ να το διορθώσω. Το βγάζω, για να μην καταστραφεί εντελώς. Η ρόδα θα πάει τώρα χωρίς λάστιχο. Το πολύ-πολύ αν χαλάσει να την αντικαταστήσω ολόκληρη. Κάνει θόρυβο στον άσχημο δρόμο και πρέπει να πηγαίνω πιο σιγά, για να μην πάθει ζημιά και το τρέιλερ. Κάποιοι μαζεύουν μούρα και με σταματούν. Για καλή μου τύχη, μια νέα γυναίκα με τον πατέρα της γνωρίζουν γερμανικά. Ρωτώ πώς λέγεται το δέρμα: λέγεται "ντερί", ώστε να ξέρω να το ζητήσω, για να μπαλώσω όπως-όπως το λάστιχο με ένα κομμάτι μέχρι να βρω καινούργιο.
Φτάνω στο δασάκι με τα καβάκια. Η ώρα είναι έξη ακόμη, αλλά λόγω της ανάγκης για ξεκούραση αποφασίζω ότι θα μείνω εδώ. Υπάρχει ωραίο μέρος με απαλό γρασίδι για τη σκηνή, καθώς και μια πηγή με εξαιρετικό νερό. Υπάρχει και ένα παλιό πέτρινο κτίσμα κοντά, ως καταφύγιο ασφαλείας, με ένα διαθέσιμο ισόγειο, παλιά στάνη για πρόβατα, καθώς και έναν μισογκρεμισμένο ανώροφο γεμάτο χορτάρι.
Στήνω τη σκηνή και το πρώτο πράγμα που χρειάζομαι είναι ο ύπνος. Σε καμιά ώρα με ξυπνούν οι βροχοστάλες στον ουρανό της σκηνής. Ο καιρός πάει πάλι για βροχή. Μαγειρεύω το βραδυνό μου, και κατά τις εννιά είμαι έτοιμος να πέσω για ύπνο. Αυτή τη φορά, δεν με ξυπνούν βροχοστάλες, αλλά καρεκλοπόδαρα.
- Από νωρίς το πρωί, η καινούργια μέρα ξεκινά και αυτή μέσα στα φαράγγια.
Στο πίσω μέρος του τρέιλερ ακούω έναν δυσοίωνο θόρυβο. Το λάστιχο είναι έτοιμο να σπάσει. Επειδή αυτό το λάστιχο δεν έχει μεγάλη πίεση, δεν έχω ρεζέρβα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα πάθαινε κάτι, να όμως που συνέβη. Συναντώ ένα βενζινάδικο και βρίσκω ένα νάυλον σκοινί, με το οποίο δένω το λάστιχο. Σε πρώτη ευκαιρία πρέπει να βρω καινούργιο λάστιχο. Τώρα... το πώς θα βρω κάτι τέτοιο σε αυτές τις ερημιές, είναι μια πολύ καλή ερώτηση.
Κατά τις εννιά η ώρα αρχίζω μια σοβαρή ανάβαση. Πρόκειται για μία ανηφόρα, που θα με βγάλει στη λίμνη του Τόρτουμ, στα 1000 μέτρα ψηλά. Διαπιστώνω ότι σήμερα δεν αισθάνομαι σε φόρμα. Έχω συσσωρεύσει κούραση από τις τελευταίες μέρες σε αυτά τα βουνά, σε συνδυασμό με την έλλειψη άφθονου ύπνου. Θα πρέπει να ξεκουραστώ σε κάποιο ασφαλές μέρος.
Καθώς ανεβαίνω, στα δεξιά μου στην μεγάλη πλαγιά του βουνού ακούγεται ένας θόρυβος ψηλά. Βλέπω να γκρεμίζονται πέτρες. Ευτυχώς συμβαίνει 100 μέτρα πίσω μου, δηλ. μόλις έχω περάσει από το σημείο εκείνο. Αρκετές πέτρες πέφτουν στο οδόστρωμα. Από τη δική μου κατεύθυνση έρχεται φουριόζο ένα φορτηγό. Τού κάνω νόημα από μακριά να προσέξει. Φαίνεται να μην ενοχλείται ιδιαίτερα, με τρόπο που δείχνει ότι ξέρει τι συμβαίνει στον δρόμο αυτό.
Φτάνω στο δυτικό υψίπεδο της λίμνης. Συναντώ μια ομάδα Ολλανδών, που κινούνται με ένα τουριστικό λεωφορειάκι. Παρατηρούν με τα κυάλια όλοι τους ενθουσιασμένοι την ακτή της λίμνης. Τι βλέπετε, παιδιά; Παρατηρούν μαύρους κύκνους, είδος σπανιότατο!
Σε μια ερημική διασταύρωση, δυτικά της λίμνης, στρίβω δεξιά κατευθυνόμενος προς το Τσαμλίγιαμάτς, ένα απόμερο ορεινό χωριουδάκι, το οποίο την όποια φήμη του την οφείλει βεβαίως στο μοναστήρι του Oskvank. Πλησιάζει μεσημέρι και δεν αισθάνομαι καλά. Νιώθω κόπωση. Βρίσκω ένα όμορφο σημείο, μια πηγή μέσα σε ένα δασάκι με λεύκες. Το μέρος είναι εντελώς ήσυχο και κατάλληλο για ξεκούραση. Απλώνω το υπόστρωμα και προσπαθώ να κοιμηθώ. Δεν θα καταφέρω να κοιμηθώ παρά μόνο μισή ώρα. Αιτία είναι η συσσωρευμένη νευρική ένταση. Έχω ανάγκη από ξεκούραση και θα περιμένω τον βραδυνό ύπνο. Πρέπει να κοιμηθώ νωρίς απόψε.
Τα μέρη αυτά είναι ερημικά. Σπάνια αυτοκίνητα, σπάνιοι άνθρωποι. Για το μοναστήρι πρέπει να ανεβώ μια σκληρή ανηφόρα. Παίρνω το ποδήλατο στα χέρια. Πρόκειται για ένα σημείο εξαιρετικά απομονωμένο, μέσα στα ερημικά βουνά. Το υψόμετρό μου δείχνει 1380 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Είναι απολύτως συγκλονιστικό να σκεφθείς πώς τον 10ο αιώνα οι άνθρωποι ήρθαν εδώ πάνω μέσα σε αυτά τα βουνά και κατασκεύασαν αυτό το κτίσμα!
Όταν σχεδίαζα το ταξίδι, έμεινα έκπληκτος όταν συνάντησα τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες του μοναστηριού του Όσκβανκ. Σήμερα που βρίσκομαι στο μέρος αυτό, μένω για δεύτερη φορά έκπληκτος, πραγματικά άναυδος μπροστά στη μεγαλοπρέπεια αυτού του κτίσματος και στην τοποθεσία στην οποία βρίσκεται. Υπάρχουν και άλλα παρόμοια κτίσματα στην ευρύτερη περιοχή, απομεινάρια από τον μεσαίωνα όταν η νοτιοανατολική Μαύρη Θάλασσα περιλαμβάνονταν στην επικράτεια των γεωργιανών βασιλιάδων.
Συναντιέμαι ξανά με τους Ολλανδούς. Με ενημερώνουν ότι δυστυχώς το τουρκικό υπουργείο πολιτισμού έχει κρίνει το κτίσμα ως μη διατηρητέο και συνεπώς το μέλλον του είναι επισφαλές. Κάποια στιγμή μάλιστα ανακοινώθηκε ότι θα γκρεμιστεί. Εάν επρόκειτο για μουσουλμανικό κτίσμα, πιθανόν τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Λυπάμαι στη σκέψη, ότι θα είμαι ένας από τους τελευταίους αυτόπτες μάρτυρες αυτού του μνημείου.
Κατεβαίνοντας στην επιστροφή, ακούω το λάστιχο του τρέιλερ να ξεφουσκώνει με ένα "φφφφφ...". Σκίστηκε πολύ και δεν μπορώ να το διορθώσω. Το βγάζω, για να μην καταστραφεί εντελώς. Η ρόδα θα πάει τώρα χωρίς λάστιχο. Το πολύ-πολύ αν χαλάσει να την αντικαταστήσω ολόκληρη. Κάνει θόρυβο στον άσχημο δρόμο και πρέπει να πηγαίνω πιο σιγά, για να μην πάθει ζημιά και το τρέιλερ. Κάποιοι μαζεύουν μούρα και με σταματούν. Για καλή μου τύχη, μια νέα γυναίκα με τον πατέρα της γνωρίζουν γερμανικά. Ρωτώ πώς λέγεται το δέρμα: λέγεται "ντερί", ώστε να ξέρω να το ζητήσω, για να μπαλώσω όπως-όπως το λάστιχο με ένα κομμάτι μέχρι να βρω καινούργιο.
Φτάνω στο δασάκι με τα καβάκια. Η ώρα είναι έξη ακόμη, αλλά λόγω της ανάγκης για ξεκούραση αποφασίζω ότι θα μείνω εδώ. Υπάρχει ωραίο μέρος με απαλό γρασίδι για τη σκηνή, καθώς και μια πηγή με εξαιρετικό νερό. Υπάρχει και ένα παλιό πέτρινο κτίσμα κοντά, ως καταφύγιο ασφαλείας, με ένα διαθέσιμο ισόγειο, παλιά στάνη για πρόβατα, καθώς και έναν μισογκρεμισμένο ανώροφο γεμάτο χορτάρι.
Στήνω τη σκηνή και το πρώτο πράγμα που χρειάζομαι είναι ο ύπνος. Σε καμιά ώρα με ξυπνούν οι βροχοστάλες στον ουρανό της σκηνής. Ο καιρός πάει πάλι για βροχή. Μαγειρεύω το βραδυνό μου, και κατά τις εννιά είμαι έτοιμος να πέσω για ύπνο. Αυτή τη φορά, δεν με ξυπνούν βροχοστάλες, αλλά καρεκλοπόδαρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου