Συνολική απόσταση ταξιδιού:
6.150 χιλιόμετρα, σύμφωνα με το κοντεράκι του ποδηλάτου. Σύμφωνα με το Google Earth η απόσταση ήταν 6.026 χιλιόμετρα. Εάν λάβουμε υπόψιν και τα έκτακτα πέρα-δώθε, μάλλον κάτι παραπάνω.
Μέση ημερήσια απόσταση:
97,6 χλμ.
Μέγιστη ημερήσια απόσταση:
~180 χλμ. Περίπου, πλησίαζα στην πατρίδα μου και είχα πάψει να μετρώ. (Δεν ποδηλατούσα, πετούσα.)
Συνολική διάρκεια ταξιδιού:
68 ημέρες (19 Ιουνίου 2009 - 25 Αυγούστου 2009).
Ημέρες ποδηλασίας:
63 (υπήρξαν 5 ημέρες χωρίς ποδήλατο, 4 κατά την διαμονή στην Κολχίδα και 1 στην πορεία).
Συνολικές αναβάσεις (συνολική υψομετρική διαφορά):
66.943 μέτρα. Ανάλυση: εάν λάβουμε υπόψιν ότι το υψόμετρο του Έβερεστ είναι 8846μ., στο ταξίδι αυτό ανέβηκα 7,5 φορές το Έβερεστ από το υψόμετρο της θάλασσας (0μ.) μέχρι την κορυφή του.
Συνολικό βάρος (αναβάτης + ποδήλατο + εξοπλισμός):
130+ (αναλόγως των τροφίμων και του νερού). Για ανάλυση βλ. στο προηγούμενο.
Μέση ημερήσια ανάβαση:
1063μ.
Μέγιστη ημερήσια ανάβαση:
2364μ. Στον Ποντιακό Καύκασο. Ανάλυση: από τις φορές που ρωτάς τον εαυτό σου πώς το έκανε. Και απάντηση δεν παίρνεις.
Συνολικός χρόνος στη σέλλα:
485 ώρες. Ανάλυση: μία ιδιάζουσα περίπτωση του γνωστού "ο πισινός μου ξέρει περισσότερα από μένα". Ο αριθμός νοηματοδοτείται επαρκώς από την ποιότητα του οδοστρώματος.
Μέσος ημερήσιος χρόνος στη σέλλα:
7,7 ώρες. Ανάλυση: βλ. "συνολικός χρόνος στη σέλλα".
Χάσιμο βάρους κατά το ταξίδι (το βάρος μου όταν ξεκίνησα μείον το βάρος μου όταν επέστρεψα):
~3.400 γραμμάρια. Για ανάλυση, βλ. όλα τα προηγούμενα. Φυσιολογική και ικανοποιητική η απώλεια, εάν ληφθεί υπόψιν ότι ξεκίνησα χωρίς προπόνηση και σχετικώς υπέρβαρος.
Ημερήσια χρήση νερού:
10+ κιλά (πόση, μαγείρεμα, πλύσιμο).
Ημερήσια κατανάλωση τροφής:
~3 κιλά.
Χώρες και σύνορα διέλευσης:
3 χώρες (Ελλάδα, Τουρκία, Γεωργία) και 4 περάσματα συνόρων (2 φορές Ελλάδα-Τουρκία, 2 φορές Τουρκία-Γεωργία).
Ποδηλάτες που συνάντησα με μεγάλη διαδρομή (με διαδρομή που περνούσε από περισσότερες της μιάς χώρες):
8.
Ποδηλάτες που συνάντησα με διαδρομή το γύρο του κόσμου:
Ένας. Bonus: ποδηλάτες με διαδρομή που περνούσε από περισσότερες της μιάς ηπείρους: 5.
Υψηλότερη θερμοκρασία αέρα:
40 βαθμούς Κελσίου το λιγότερο. Στο Αϊδίνι. Ο τόπος ψήνονταν.
Χαμηλότερη θερμοκρασία αέρα:
6 βαθμούς Κελσίου. Νύχτα στην έρημο της Ανατολίας, Αύγουστο μήνα.
Αριθμός συνεχόμενων ημερών με βροχή:
15. Στη νοτιοανατολική Μαύρη Θάλασσα και τον Ποντιακό Καύκασο.
Αριθμός συνεχόμενων ημερών χωρίς βροχή:
29. Από τις κεντρικές στέππες της Ανατολίας μέχρι την πατρίδα.
Αριθμός ημερών, κατά τις οποίες συνάντησα μόνο ένα (1) κατοικημένο μέρος σε όλη τη διάρκεια της ημέρας:
2. Στις κεντρικές στέπες της Ανατολίας.
Ημέρες με το ίδιο άπλυτο καταϊδρωμένο μπλουζάκι και κάλτσες:
1. Ανάλυση: νερά υπάρχουν σχεδόν παντού.
Ελάχιστος χρόνος στεγνώματος ρούχου που πλύθηκε σε ποταμάκι και κρεμάστηκε στον ήλιο:
~15 λεπτά περίπου.
Τρύπια λάστιχα:
6.
Άσχημες περιπτώσεις τρύπιου λάστιχου (από αυτά που λες "φτου, τώρα βρήκε;"):
1. Καταμεσής στην έρημο. Ο ήλιος ντάλα. Οι μύγες τσιμπούν και πάνω από τα ρούχα και συνεχώς κινείσαι για να τις διώχνεις. Ένας ποδηλάτης χοροπηδά και χτυπιέται στη μέση του πουθενά. Surreal.
Μέγιστος χρόνος από τη στιγμή που η μύγα κάθεται μέχρι να νιώσεις το κάρφωμα (aka επιτρεπόμενος χρόνος αντίδρασης):
5 δευτερόλεπτα.
Αλλαγές σε τακάκια φρένων (λόγω φθοράς):
2. Πάλι καλά.
Αριθμός πεταλιών που τινάξανε τα πέταλα:
1. Το αντικατέστησα με ένα μεταχειρισμένο στη Σινώπη, όταν ένας πιτσιρικάς το έβγαλε από το δικό του ποδήλατο για να μού το δώσει.
Βρισιές για το απερίγραπτο οδόστρωμα:
Πολλές (δεν καταγράφηκαν επαρκώς).
Φορές που παρά λίγο να με φάνε λάχανο στο δρόμο:
Βλ. "Βρισιές για το απερίγραπτο οδόστρωμα".
Ουρλιαχτά άγριων ζώων που δεν με άφησαν να κοιμηθώ:
Αμέτρητα. Στο Sarikum πριν τη Σινώπη. Οι λύκοι και τα λοιπά ζουλάπια είχαν πανηγύρι. Τι νύχτα κι εκείνη! Ορκίστηκα να ήταν η τελευταία φορά που κατασκήνωνα στην άγρια ερημιά. (Όρκος που παραβιάστηκε εξ ανάγκης.)
Μέγιστη αναλογία του βάρους των καρυκευμάτων μέσα στο πιάτο προς το βάρος του φαγητού ("κεμπάπ" τουτέστιν αρνίσιο κρέας):
1/1. Ήταν η τελευταία φορά που έφαγα σε μαγαζί (δηλ. δεν μαγείρεψα). (Δεύτερος όρκος που παραβιάστηκε εξ ανάγκης.)
Ώρες που χρειάστηκα για να ράψω την πόρτα της σκηνής αντικαθιστώντας την με το σιτάκι μόνο (γιατί χωρίς προστασία από κουνούπια και λοιπά μαμούνια δύσκολα θα την έβγαζα καθαρή):
2. Έχασα μυστηριωδώς την κλωστή, βρήκα κλωστή σε ένα μαγαζάκι, η οποία κοβόταν με το παραμικρό. Ιστορική κλωστή, ο ανατολίτης πρέπει να την είχε από την εποχή του Μωάμεθ.
Αριθμός ατόμων που έκαναν κύκλο γύρω μου καθώς επιδιόρθωνα κάτι (λάστιχο κλπ.):
Όσοι υπήρχαν σε απόσταση οπτικής επαφής έρχονταν να δουν τι κάνει ο τρελοτουρίστας.
Φορές που κατέβηκα από το ποδήλατο για να κυνηγήσω άνθρωπο:
1. Πιτσιρίκια που βρήκαν παιχνίδι να παίξουν με το τρέιλερ, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωσή του και εμμέσως και τη δική μου.
Φορές που κυνήγησα ζώο:
1. Σε μια βρύση όπου σταμάτησα για κολατσιό, πέρασαν γίδια και μέχρι να τραβήξω μια φωτογραφία άρπαξαν τη ντομάτα και το καρβέλι μου. Άλλο ψωμί δεν είχα, ήμουν σε ερημικά μέρη, οπότε επήλθε πάραυτα απηνής καταδίωξη α λα ταινίας του χόλλυγουντ. Το πήρα πίσω το καρβέλι.
Φορές που με κυνήγησαν σκυλιά:
0. Παραδόξως. Αλλά τι λέω, με τέτοια πείνα πόσα θα επιβιώσουν;
Φορές που μετάνιωσα που πέρασα πόλη με ποδήλατο:
1. Ήταν η τελευταία και φαρμακερή ποδηλατική ρώσικη ρουλέτα. Δεν πρόκειται να ξανασυμβεί: Κωνσταντινούπολη.
Μέγιστος χρόνος αναμονής σε κατοικημένο μέρος από το σταμάτημα του ποδηλάτου μέχρι κάποιος να έρθει να με χαιρετήσει:
1 λεπτό, ίσως λιγότερο.
Φορές που με ρώτησαν από πού είμαι και δεν απάντησα ότι είμαι Έλληνας:
0.
Φορές που είπα ότι είμαι Έλληνας και δεν μού άνοιξαν την πόρτα τους:
0.
Φορές που κάτι με στεναχώρησε:
Πολλές. Πάντα το ίδιο πράγμα: τέλος Αυγούστου έπρεπε να επιστρέψω. Θα ήθελα τουλάχιστον ένα εξάμηνο, για να δω και να ζήσω περισσότερα πράγματα στη διαδρομή αυτή. Τώρα, ήμουν ένας περαστικός συλλογέας εικόνων.
Φορές που δάκρυσα:
4 φορές. Η πρώτη, στο πλοίο που με μετέφερε από την δυτική πλευρά του Βόσπορου στην ανατολική, έχοντας υποστεί το χάος της Πόλης που από Κωνσταντινούπολη κατάντησε Ισταμπούλ. Η δεύτερη, στην γενέτειρα της γιαγιάς μου, ένα χωριό στο εσωτερικό της Παφλαγονίας. Η τρίτη, όταν, μετά από ένα μήνα στα βουνά και τις ερήμους της Ανατολίας, πλησιάζοντας στη Μενεμένη στα παράλια της Ιωνίας, τα μάτια μου αντίκρυσαν το γαλάζιο του Αιγαίου. Η τέταρτη, στη γέφυρα του Έβρου κατά την είσοδο στην Ελλάδα, μόλις πέρασα τη συνοριακή γραμμή με τη σημαία και έσκυψα για να φιλήσω το έδαφος.
Φορές που μετάνιωσα που ξεκίνησα το ταξίδι (του τύπου "τι τα ήθελα εγώ αυτά;" και τα συναφή):
0. (Ακριβέστερα, αρνητικός αριθμός.)
Φορές που θα ήθελα να ξανακάνω το ταξίδι:
Άγνωστος αριθμός (γίνονται έρευνες).
6.150 χιλιόμετρα, σύμφωνα με το κοντεράκι του ποδηλάτου. Σύμφωνα με το Google Earth η απόσταση ήταν 6.026 χιλιόμετρα. Εάν λάβουμε υπόψιν και τα έκτακτα πέρα-δώθε, μάλλον κάτι παραπάνω.
Μέση ημερήσια απόσταση:
97,6 χλμ.
Μέγιστη ημερήσια απόσταση:
~180 χλμ. Περίπου, πλησίαζα στην πατρίδα μου και είχα πάψει να μετρώ. (Δεν ποδηλατούσα, πετούσα.)
Συνολική διάρκεια ταξιδιού:
68 ημέρες (19 Ιουνίου 2009 - 25 Αυγούστου 2009).
Ημέρες ποδηλασίας:
63 (υπήρξαν 5 ημέρες χωρίς ποδήλατο, 4 κατά την διαμονή στην Κολχίδα και 1 στην πορεία).
Συνολικές αναβάσεις (συνολική υψομετρική διαφορά):
66.943 μέτρα. Ανάλυση: εάν λάβουμε υπόψιν ότι το υψόμετρο του Έβερεστ είναι 8846μ., στο ταξίδι αυτό ανέβηκα 7,5 φορές το Έβερεστ από το υψόμετρο της θάλασσας (0μ.) μέχρι την κορυφή του.
Συνολικό βάρος (αναβάτης + ποδήλατο + εξοπλισμός):
130+ (αναλόγως των τροφίμων και του νερού). Για ανάλυση βλ. στο προηγούμενο.
Μέση ημερήσια ανάβαση:
1063μ.
Μέγιστη ημερήσια ανάβαση:
2364μ. Στον Ποντιακό Καύκασο. Ανάλυση: από τις φορές που ρωτάς τον εαυτό σου πώς το έκανε. Και απάντηση δεν παίρνεις.
Συνολικός χρόνος στη σέλλα:
485 ώρες. Ανάλυση: μία ιδιάζουσα περίπτωση του γνωστού "ο πισινός μου ξέρει περισσότερα από μένα". Ο αριθμός νοηματοδοτείται επαρκώς από την ποιότητα του οδοστρώματος.
Μέσος ημερήσιος χρόνος στη σέλλα:
7,7 ώρες. Ανάλυση: βλ. "συνολικός χρόνος στη σέλλα".
Χάσιμο βάρους κατά το ταξίδι (το βάρος μου όταν ξεκίνησα μείον το βάρος μου όταν επέστρεψα):
~3.400 γραμμάρια. Για ανάλυση, βλ. όλα τα προηγούμενα. Φυσιολογική και ικανοποιητική η απώλεια, εάν ληφθεί υπόψιν ότι ξεκίνησα χωρίς προπόνηση και σχετικώς υπέρβαρος.
Ημερήσια χρήση νερού:
10+ κιλά (πόση, μαγείρεμα, πλύσιμο).
Ημερήσια κατανάλωση τροφής:
~3 κιλά.
Χώρες και σύνορα διέλευσης:
3 χώρες (Ελλάδα, Τουρκία, Γεωργία) και 4 περάσματα συνόρων (2 φορές Ελλάδα-Τουρκία, 2 φορές Τουρκία-Γεωργία).
Ποδηλάτες που συνάντησα με μεγάλη διαδρομή (με διαδρομή που περνούσε από περισσότερες της μιάς χώρες):
8.
Ποδηλάτες που συνάντησα με διαδρομή το γύρο του κόσμου:
Ένας. Bonus: ποδηλάτες με διαδρομή που περνούσε από περισσότερες της μιάς ηπείρους: 5.
Υψηλότερη θερμοκρασία αέρα:
40 βαθμούς Κελσίου το λιγότερο. Στο Αϊδίνι. Ο τόπος ψήνονταν.
Χαμηλότερη θερμοκρασία αέρα:
6 βαθμούς Κελσίου. Νύχτα στην έρημο της Ανατολίας, Αύγουστο μήνα.
Αριθμός συνεχόμενων ημερών με βροχή:
15. Στη νοτιοανατολική Μαύρη Θάλασσα και τον Ποντιακό Καύκασο.
Αριθμός συνεχόμενων ημερών χωρίς βροχή:
29. Από τις κεντρικές στέππες της Ανατολίας μέχρι την πατρίδα.
Αριθμός ημερών, κατά τις οποίες συνάντησα μόνο ένα (1) κατοικημένο μέρος σε όλη τη διάρκεια της ημέρας:
2. Στις κεντρικές στέπες της Ανατολίας.
Ημέρες με το ίδιο άπλυτο καταϊδρωμένο μπλουζάκι και κάλτσες:
1. Ανάλυση: νερά υπάρχουν σχεδόν παντού.
Ελάχιστος χρόνος στεγνώματος ρούχου που πλύθηκε σε ποταμάκι και κρεμάστηκε στον ήλιο:
~15 λεπτά περίπου.
Τρύπια λάστιχα:
6.
Άσχημες περιπτώσεις τρύπιου λάστιχου (από αυτά που λες "φτου, τώρα βρήκε;"):
1. Καταμεσής στην έρημο. Ο ήλιος ντάλα. Οι μύγες τσιμπούν και πάνω από τα ρούχα και συνεχώς κινείσαι για να τις διώχνεις. Ένας ποδηλάτης χοροπηδά και χτυπιέται στη μέση του πουθενά. Surreal.
Μέγιστος χρόνος από τη στιγμή που η μύγα κάθεται μέχρι να νιώσεις το κάρφωμα (aka επιτρεπόμενος χρόνος αντίδρασης):
5 δευτερόλεπτα.
Αλλαγές σε τακάκια φρένων (λόγω φθοράς):
2. Πάλι καλά.
Αριθμός πεταλιών που τινάξανε τα πέταλα:
1. Το αντικατέστησα με ένα μεταχειρισμένο στη Σινώπη, όταν ένας πιτσιρικάς το έβγαλε από το δικό του ποδήλατο για να μού το δώσει.
Βρισιές για το απερίγραπτο οδόστρωμα:
Πολλές (δεν καταγράφηκαν επαρκώς).
Φορές που παρά λίγο να με φάνε λάχανο στο δρόμο:
Βλ. "Βρισιές για το απερίγραπτο οδόστρωμα".
Ουρλιαχτά άγριων ζώων που δεν με άφησαν να κοιμηθώ:
Αμέτρητα. Στο Sarikum πριν τη Σινώπη. Οι λύκοι και τα λοιπά ζουλάπια είχαν πανηγύρι. Τι νύχτα κι εκείνη! Ορκίστηκα να ήταν η τελευταία φορά που κατασκήνωνα στην άγρια ερημιά. (Όρκος που παραβιάστηκε εξ ανάγκης.)
Μέγιστη αναλογία του βάρους των καρυκευμάτων μέσα στο πιάτο προς το βάρος του φαγητού ("κεμπάπ" τουτέστιν αρνίσιο κρέας):
1/1. Ήταν η τελευταία φορά που έφαγα σε μαγαζί (δηλ. δεν μαγείρεψα). (Δεύτερος όρκος που παραβιάστηκε εξ ανάγκης.)
Ώρες που χρειάστηκα για να ράψω την πόρτα της σκηνής αντικαθιστώντας την με το σιτάκι μόνο (γιατί χωρίς προστασία από κουνούπια και λοιπά μαμούνια δύσκολα θα την έβγαζα καθαρή):
2. Έχασα μυστηριωδώς την κλωστή, βρήκα κλωστή σε ένα μαγαζάκι, η οποία κοβόταν με το παραμικρό. Ιστορική κλωστή, ο ανατολίτης πρέπει να την είχε από την εποχή του Μωάμεθ.
Αριθμός ατόμων που έκαναν κύκλο γύρω μου καθώς επιδιόρθωνα κάτι (λάστιχο κλπ.):
Όσοι υπήρχαν σε απόσταση οπτικής επαφής έρχονταν να δουν τι κάνει ο τρελοτουρίστας.
Φορές που κατέβηκα από το ποδήλατο για να κυνηγήσω άνθρωπο:
1. Πιτσιρίκια που βρήκαν παιχνίδι να παίξουν με το τρέιλερ, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωσή του και εμμέσως και τη δική μου.
Φορές που κυνήγησα ζώο:
1. Σε μια βρύση όπου σταμάτησα για κολατσιό, πέρασαν γίδια και μέχρι να τραβήξω μια φωτογραφία άρπαξαν τη ντομάτα και το καρβέλι μου. Άλλο ψωμί δεν είχα, ήμουν σε ερημικά μέρη, οπότε επήλθε πάραυτα απηνής καταδίωξη α λα ταινίας του χόλλυγουντ. Το πήρα πίσω το καρβέλι.
Φορές που με κυνήγησαν σκυλιά:
0. Παραδόξως. Αλλά τι λέω, με τέτοια πείνα πόσα θα επιβιώσουν;
Φορές που μετάνιωσα που πέρασα πόλη με ποδήλατο:
1. Ήταν η τελευταία και φαρμακερή ποδηλατική ρώσικη ρουλέτα. Δεν πρόκειται να ξανασυμβεί: Κωνσταντινούπολη.
Μέγιστος χρόνος αναμονής σε κατοικημένο μέρος από το σταμάτημα του ποδηλάτου μέχρι κάποιος να έρθει να με χαιρετήσει:
1 λεπτό, ίσως λιγότερο.
Φορές που με ρώτησαν από πού είμαι και δεν απάντησα ότι είμαι Έλληνας:
0.
Φορές που είπα ότι είμαι Έλληνας και δεν μού άνοιξαν την πόρτα τους:
0.
Φορές που κάτι με στεναχώρησε:
Πολλές. Πάντα το ίδιο πράγμα: τέλος Αυγούστου έπρεπε να επιστρέψω. Θα ήθελα τουλάχιστον ένα εξάμηνο, για να δω και να ζήσω περισσότερα πράγματα στη διαδρομή αυτή. Τώρα, ήμουν ένας περαστικός συλλογέας εικόνων.
Φορές που δάκρυσα:
4 φορές. Η πρώτη, στο πλοίο που με μετέφερε από την δυτική πλευρά του Βόσπορου στην ανατολική, έχοντας υποστεί το χάος της Πόλης που από Κωνσταντινούπολη κατάντησε Ισταμπούλ. Η δεύτερη, στην γενέτειρα της γιαγιάς μου, ένα χωριό στο εσωτερικό της Παφλαγονίας. Η τρίτη, όταν, μετά από ένα μήνα στα βουνά και τις ερήμους της Ανατολίας, πλησιάζοντας στη Μενεμένη στα παράλια της Ιωνίας, τα μάτια μου αντίκρυσαν το γαλάζιο του Αιγαίου. Η τέταρτη, στη γέφυρα του Έβρου κατά την είσοδο στην Ελλάδα, μόλις πέρασα τη συνοριακή γραμμή με τη σημαία και έσκυψα για να φιλήσω το έδαφος.
Φορές που μετάνιωσα που ξεκίνησα το ταξίδι (του τύπου "τι τα ήθελα εγώ αυτά;" και τα συναφή):
0. (Ακριβέστερα, αρνητικός αριθμός.)
Φορές που θα ήθελα να ξανακάνω το ταξίδι:
Άγνωστος αριθμός (γίνονται έρευνες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου